Twisted Verhaaltjie

Nie lank gelede nie was Grietatjie nog 'n dogtertjie in hulle dorpie se strate, Grietatjie se mamma en pappa se huisie was aan die beterkant van die spoorlyn. Grietatjie het goed aangetrek en wou altyd so graag deel wees van die gewilde groepie in die dorpie. Maar Grietatjie het so bietjie gesukkel want die enigste groepie waar sy gepas het was die minder gewilde kindertjies, die snobs. Maar die het gedink hulle is in, maar toe nie eintlik nie. Want die kindertjies met die kaalvoetjies was bang vir hulle groepie en het draaie om hulle geloop om die bitsige gespot vry te spring. 

Grietatjie het begin rondkyk en die molletjies het begin stoot, maar sy was so deel van die snob groepie sy het nie meer verstaan wat dit is om opreg en mooi van binne te wees nie. Net die rokkies en skoentjies en haartjies en make up kom vir Grietatjie laat mooi lyk. Grieta se mamma het gewaarsku en gepraat maar Grieta het nie geluister nie. 

Soos dit maar gebeur, het Grieta se eerste kys nie lank geduur nie, want hy het nie van haar snedigheid gehou nie. Die een na die ander het haar gekys en weer gelos. Grieta en haar groep het alles gedoen om gewild te wees. Kort voor lank was hulle maklik en het begin rook en drink en rondslaap. 

Toe op 'n dag is dit einde van haar skoolloopbaan en omdat sy nie baie van skool werk gedink het nie kon Grieta se pa se geldjies haar nie in 'n universiteit in koop nie. Sommige van Grieta se maats het wel goed genoeg gevaar om vrystelling te kry maar Grieta het hulle altyd gespot omdat hulle probeer boekwurms wees. 

Wat Grieta nou te doen staan is om maar 'n man te vang want haar pa het gese dat as sy nie haar kant bring nie gaan hy nie sorg nie. So, geen universiteit nie, geen sakgeld meer nie en Grieta land op agter die poskantoor se toonbank. Grieta was geen vaal poskantoor klerk nie, nee, sy het geweet hoe om na haar uiterlike te kyk. Opgeklitste hare en lae hals rokkies om nie eens van die soom te praat nie en hakkies dunner as wat goed is vir jou gesondheid was haar uniform in die plan om man te vang. Grieta se fokuspunt, rykdom aansien en gewildheid. 

Grieta was suksesvol om die nuwe plaas bestuurder in die omgewing sover te kry om 'n ring te koop. Maar met tyd het hy gesien wat almal alreeds geweet het en die verlowing verbreek en met een van die kaalvoet dogters van die dorp afgehaak. Grieta was boos. Die nuwe posmeester het haar binne 3 maande getrou maar sy ontnugtering was gou, 'n jaar en 'n kleintjie later verdwyn die man in die nag uit die dorp uit en later daag daar 'n prokureur in 'n slap swart kar op met skeibriewe. Grieta kon haar geluk nie glo nie, die jong prokureurtjie ook nie, en net daar en dan teken Grieta die papiere, los vir klein Grietjie by ouma Griet en daar gaat sy koffers en al saam met die slap swart kar en sy handsome prokureur stad toe. 

Die prokureur se ma wil hom onterf en hy los vir Grietatjie op straat. Grieta met genoeg geldjies vir 'n treinkaartjie het nog nie geleer nie en verkas terug na haar home town toe. Die poskantoor wil haar nie weer terug he nie so sy gaan werk toe maar in die Algemene Handelaar op die dorp. Die geldjies is maar skraps en Grieta se mooi goed word ou goed, die onderhoud betaal net vir Grietjie se skooltjie bedags en niks meer nie. Grieta raak desperaat. 

Haar volgende slagoffer kom in die gedaante van 'n rep op die dorp aan, sy ma het altyd gese, die ongeslypte diamante in in die platteland, dis waar hy sy vrou gaan kry, die dat hy die area waarin hy moes gaan werk verwelkom het, hy het vrou gesoek. Jare stap aan en sy erfporsie le en wag vir sy erfgenaam, die famielie plaas. 

Hendrik val vir Grieta en sy rep nie 'n woord van klein Grietjie nie en vertel hom haar ouers is dood en sy het geen kind of kraai nie, so tel Hendrik toe sy diamand op en neem haar plaas toe. Mammas is nie dom nie en Hendrik se mamma sien reg deur hierdie Grietatjie, maar Hendrik verstaan nie en glo vir Grieta toe sy se sy ma is jaloers. Die 2 haak die knoop deur en kort voor lank sit hulle vir ouma in 'n tehuis en Grieta gooi dubbele erfgename vir Hendrik se plaas. Hy hou op met werk en begin boer nou dat ouma uit die weg is. Maar Hendrik se Grieta wil gesien en gehoor word, sy is darm die vooraanstaande jong boer se vrou en met die 2 ling in die stootkarretjie trek sy baie aandag. Hendrik gee nie om dat Grieta mooi aantrek en elke week gaan hare doen op die dorp nie, hy is trots op sy pragtige trofee aan sy sy en sy 2 bulletjies wie nou op die plaas deur die nennie grootgemaak word. Op 'n verjaardag kry Grieta tekenregte op Hendrik se rekenige en loop trek vir haar so 'n afslaandak rooi gevaarte van die vloer af. Die jong mannetjies op die dorp gooi sulke wolwe fluite en die koppe draai en dit oe en aa en arme Hendrik en arme Ta Lien in die tehuis en arme oom Hendrik se bloedsweet se geld wat nou daar loop. Maar Grieta sien dit nie so raak nie, sy voel sy het nou wat sy verdien, aansien, tjekboek en plek in die samelewing. 

Die stories bereik ouma Lien se ore en sy dink so by haarself, al is dit die laaste ding wat sy doen, hierdie vrou moet weg. 

Intussen boer Hendrik en vannaand sit hy saam met sy Grieta aan, die kinders is versorg en sy vrou is gelukkig, so hy is gelukkig. 

Toe op 'n reenirige dag sit Hendrik sy seeninge so en tel daar op die voorstoep toe daar 'n kar stop. Seker iemand wie kom rigting vra dink hy want hy ken nie die motor nie. Daar klim 'n ouerige vrou en man en 'n opgeskote dogter uit en kom stoep se kant toe geloop. Hendrik wink hulle nader, die dogter lyk vaagweg bekend maar hy kan nie mooi uitmaak nie. 

Om die storie bietjie kort te knip, Grieta het 'n vloute geveins en die mense is daar weg met Grietjie en haar tassie langs haar op die onderste trappie van die stoep. Dinge was nooit weer lekker op die plaas nie en Grieta was al hoe meer dorp toe met besigheid. 

Kort voor lank verdwyn Hendrik se kontant in die bank en die jong dokter asook Grietatjie soos mis voor die son uit die dorp uit. Arme Hendrik moes sy ma uit die tehuis loop haal om na die kinders te help kyk en huis te hou. Grietjie het maar aangebly op die plaas en was baie handig met die boetietjies se grootmaak.

Die dokter lees toe die storie in die Huisgenoot en loop weg in die nag, sonder sy ou besittingkies. Hy was die lucky one. 

Grieta het nog 2 kinders by die Dominee gehad wie sy ook so bedrieg het en wie niks vermoedend hierdie arm wees mens in sy hart ingeneem het en pastorie moeder gemaak het. Kyk die rol as pastorie moeder het haar wel geval. Sy was aan stuur van die vroue vereeninging, byeenkomste gereel met bekende kunstenaars en het getof vir die eerste span. Mev Dominee kon nie afsteek nie. Sy moes die voorbeeld stel. Grieta het geblom in haar nuwe hoedaaningheid.  Sy het swierig met Dominee se Merc op en af in die dorp gery en getee en gekoop en aan die armes 'gegee'. 

Die een doop Sondag  erken iemand toe vir Grieta as die vrou wie die boer Hendrik so met die ou kindertjies gelos het en vort is met sy geld. Dit was 'n vreeslike affere ini kerk daai jaar. Dominee was getroud met 'n getroude vrou, die kinders was dan mos in die sonde verwek en buite egtelik en die sinode hou vergaderings en om skande te spaar wurg Grieta geld uit die dominee uit om te stilletjies spoorloos te verdwyn. 

Grietatjie is weer op die pad met 'n sak vol geld, tasse vol mooi en blink goed en glo my maar, met die rooi gevaarte uit Hendrik se tyd. Dae en nagte op die pad besluit Grieta om maar weer te probeer en sy loop staan daar op 'n stuk grondpad met 'n kastige pap wiel wat sy self afgeblaas het en wag vir die volgende ou om in die val te trap. 

Dit gebeur toe so. 

Boer Janneman kom daar verby met sy werksbakkie, maar Grietatjie weet elke boer het 'n blinke in die skuur. Boer Janneman, 'n oujongkerel kan sy geluk nie glo nie, so 'n seksie dingetjie hier neffens sy grondjie en dan is sy nog ryk ook. Hy gaan sy kaarte mooi moet speel . . . 

Grieta dink dis die maklikste vis wat sy nog ooit gevang het, Janneman dink, dis die grootste vis wat hy nog gevang het . . . 

Lank lank daarna vertel die ene Janneman sy buurman van die vrou wie hy so langs die pad opgetel het, jy sien Piet, die ding staan so. Dis die droogte wat 'n man sulke dinge laat doen. Hy vertel haar toe dat hy die hele distrik se paase besit behalwe ene in die middel en as hy die kan koop dan trou hy haar en maak haar die rykste vrou in die provinsie. Sy las hom toe so 'n paar ponde en hy loop betaal die helfte van sy skuld by die koperasie en die anner helfte koop hy 'n ring en die dag toe hy so ewe die ring wou aansit kom die polieste mos daar aan en vat die vrou daar weg. Nou staan die saak so. Hy wat Janneman is se skuld is nou afbetaal die winkel kon die ring terrugvat. Hy was mos nimmers aan 'n vinger gewees nie. Die rooi slap afslaandak kar staan daar voor die opstal geparkeer en ou Jafta was hom elke dag. Die laat die plek darm na iets lyk. Wat van die vrou geword het traak hom nie, dit was mos betaling vir die omruil van die pap wiel . . . 

Die storie, die Grietatjies sien altyd hulle gatte sonder om in die spieel te kyk . . .

Ewenaar groete

Iretha 

Geskenkie uit die hart uit

Dis Kersfees tyd, dis bymekaarkom tyd, dis liefde tyd en dis verlang tyd . . .

Dis die einde van 'n jaar wat vol gepak was met blymoedigheid maar ook met hartseer en seerkry,
ons wens mekaar 'n Gesëende Kersfees en 'n Voorspoedige nuwejaar toe, soms net woorde wat uitkom, maar kom ons bedoel dit hierdie jaar. As jy vir iemand sê, Voorspoedige Nuwejaar, bedoel dit, spreek 'n sëen oor daardie persoon uit deur daardie woorde te uiter.

My wense vir julle almal, vir die nuwe jaar, is soos 'n pakkie, toegedraai in liefde en met sëeninge vasgebind.

Binne in:

My wense dat jou nuwe jaar vol leef sal wees, sodat as jy eendag oud is jy sal kan sê, ek het geleef!
Vol van daai lekker doen dinge, lekker voel dinge, en as daar 'n paar groei dinge in jou rigting kom, dat jy die krag en die wysheid sal hê om dit in 'n ondervinding sal verander en nie as 'n meulsteen sal dra nie. Maak daai 365 dae elke dag 'n lewe dag, al doen jy net een lekker dingetjie, maak herineringe.
Onder in die pakkie sit ek vir jou gesondheid, vrede, dankbaarheid en baie liefde.

In jou gedagtes, maak hierdie pakkie klein genoeg om in jou sak te pas maar groot genoeg om als te dra wat binne is, sit hom in jou sak en dra hom die hele jaar saam, hierdie is my gelukbringer vir jou.

Gesëende Kersfees en 'n Voorspoedige nuwe jaar, 2014 gaan 'n gatskop jaar wees!

So van die anderkant af, met liefde.

Iretha

'Pop-ups' maak my dag

Vanmore staan ek weer met die ding op van, writers block, soos hulle dit noem en ek is sommer omgekrap. Nadat Danie weg is werk toe krap ek rond op my Ipad en hier kom een van daai irreterende pop-ups op en ek lees toe die ding, en dit se toe die volgende:

"You feel torn between presenting your ideas to others and withdrawing to keep your point of view to yourself. Your creative juices are flowing, but you're not sure if it's appropriate to express your crazy ideas. Fortunately, your imagination won't steer you wrong today, so trust your instincts no matter what. Taking a chance by putting yourself out there for everyone to see isn't as risky as you think."

Nou as dit nou nie 'n teken is nie, dan weet ek nie so mooi nie . . .

Dis nou vir die van julle wie glo aan tekens . . . soos ek glo aan die soort van ding.

Die block is nogal gereeld met my, ek is alleen deur die dag met 'n steward en TV en my wonderlike tegnologiese gevorderde geskenk van my man af, what a blessing, my Ipad. Iewers moet my inspirasie vandaan kom. Ek lees baie, Paulo Coelho se boeke, onder andere, ek love hulle almal. Nou net klaargemaak met Eleven Minutes, hiehiehie, stoute boek maar daar was nogal baie waarhede in. Gaan lees hom gerus.

Vandag wil ek klem lê op daai 'tekens'. Ek is mos maar bietjie skugter om my sienswyses en 'crazy ideas' met almal te deel maar my 'sign' hier bo sê dan vir my ek kan maar mal gaan. As ek dalk een of twee keer te ver van die sypaadjie af trap en julle dink die bus gaan my tref, sê maar so, ek luister graag.

Hoeveel keer kry jy 'n gedagte oor iets en soos in 45 sekondes later is daai gedagte skoon weg en jy sê vir jouself, dit was nou 'n briljante ding maar nou het jy vergeet wat dit was? Of word wakker in die oggend en net so voor dit lig word het jy hierdie slim plan, en dan dux jy weer so bietjie en woeps weg is dit. Jy word wakker met daai lekkerte van die blink plan wat nou nou net hier in jou kop was en toe verdwyn hy weer so met die eerste strale van dagbreek. Dis blykbaar normaal, en die antwoord is daai stukkie papier en die potlood voor die bed, waarsku tog jou maat dat as jy so in die donkerte sit en skribbel moet hulle nie pla nie, dis amper heilige oomblikke daai, daai vaspen van gedagtes of drome. Gebruik hulle in jou werk en in jou daaglikse bestaan, ek droom mos so graag so antwoorde op kopkrap dinge.

Dan kry jy daai stemmetjie wie met jou praat hier in jou binneste, dis jou tjom daai, moenie hom ignoreer nie. Die slim mense noem dit jou 6de sintuig of jou beskerm engel of jou siel of jou onderbewussyn. maak nie saak wat ek en jy hom noem nie, luister maar. As daai outjie vir my sê moenie, dan sal ek darm wille draaie gooi om 'n ding nie te doen nie. Hy is net soms stadig om my tong te keer ;-)

Tekens kom in enige vorm, uniek vir jou sodat jy dit kan raaksien as jy moet, soms as 'n waarskuwing, soms as 'n aanmoediging, jy sal verstaan as jy oop is vir die dinge.

Maak maar weer daai potlood skerp en sit hom daar op die boekie neer.

Dis wonderlik hoe ons onderbewussein werk, dis soos 'n meganisme wat ons lei, ons beskerm en ons oplossings gee, ons laat groei in ons werk en lewens. Dis my stemmetjie daai, ons is groot vriende. Myne is nogal kreatief as hy die geleentheid kry, soms baie ondeund ook . . .

Dis vakansie tyd vir meeste mense. Gebruik die lekker tyd om op te let vir daai 'pop-up' in jou lewe.

Ewenaar groete.

Iretha

My Ma

Vandag is dit die herdenking van my ma se dood. Van my ma se weggaan.

Ek onthou nog pa se oproep jare terug, "Ma is nou net weg" het hy gesê, ek het gevra, hoe bedoel pa dan nou? Waarheen sal sy dan gaan, sy was baie huisvas. Toe klap dit my, kyk, en so 'n onverwagse on tydige boodsakp kan 'n kind hard klap. Ek het nie toe gehuil nie, die huil het later gekom. Ek het op en af geloop en gewag vir die voel maar die voel het my sprakeloos gelos. Danie het toe met pa gepraat, ons was die middag by skoonma en skoonpa toe die oproep gekom het.
Dit was soos 'n skoot deur my binneste. Ek het nog nie baie daaroor gepraat nie. Dit was te erg.
Toe kom die gereel en gepak en die trip Suidwes toe. Ons het in Botswana oorgeslaap en tot in Tsumeb gery die volgende dag.
Dit was deurmekaar, of sal ek se ek was deurmekaar, ma het net herstel van die borskanker en toe kom die hartaanval en sy is weg.
'n Ma wie ons gedink het gaan altyd daar wees is toe weg.
Ma het nog met my gepraat, so hier in my kop, nou nog soms, hoor en voel en ruik ek haar. Ons moes haar gaan begrawe.
Die dag van die begrafnis het ons na haar gaan kyk, dit het nie soos sy gelyk nie, die siel was weg, net die dop was oor, soos sy altyd vir ons vertel het wat gebeur as iemand dood gaan. Dit was so.
Ek onthou my ma as die Tannie Kleintjie wie altyd daar was vir almal. My ma se hande het vir niks teruggestaan nie. Almal was lief vir haar en sy het altyd raad gegee.

Vandag toe ek daar voor my spieël staan en ek kyk vir myself, sien ek baie van my ma wat vir my terug kyk. Dis scary.

Ek wil nie die gewone huldeblyk skryf nie ek wil net sê, ek mis my ma. As jy nog 'n ma het, bel haar, gaan kuier, drink tee of wat ook al julle ding is wat julle lekker saam doen. Leer meer van haar af, kry haar resepte, luister na haar stories van lank gelede en maak herinneringe saam met haar. Laat jou kinders haar geniet sodat hulle altyd kan sê, my ouma het dit so gedoen, of my ouma het so vertel, of my ouma het my dit geleer. Dis wat jou dra as sy sommer so weg is. Haar herinneringe in jou binneste.

En ek dink, as ons sou weet die tyd is naby, sou ons meer saam gedoen het, sou ons meer gepraat het?

Ma het geweet. Sy het die laaste keer voor haar dood toe hulle by ons gekuier het, daar buite onder die wasgoedlyn vir my gesê, 'Ma kom mos nou nie weer kuier nie' en ek wou nie luister nie, ek wou dit nie glo nie. Sy het my ook laat belowe, so tussen die wasgoed ophang deur, dat ek tog sal toesien dat my pa nie verwaarloos nie. Sy klere moet altyd netjies wees. Nou hoe doen ek dit oor 6000km ver?

Vir nou is dit al wat ek gaan skryf.

Ma ons mis ma, maar weet ma is nie heel weg nie, ma is nog hier by ons in ons herinneringe.

Ma se jongste.

Iretha

Sterkte as jy kop of gat hier uit kan maak . . .

Dis weer Kerstyd en die 'groot dae' lê voor die deur, en ek word stil hier in die geharwar van mense wie skarrel om by als uit te kom, ek kan julle nie vertel hoe Lagos lyk nie, julle sal nie verstaan nie, tensy jy self 4 ure in die verkeer gesit het om so 7 km te ry. Maar hier waar ek is, is ek stil en ek dink en ek voel die dankbaarheid in myself ek voel die al om grootheid van ons skepper en ek wonder en ek weet ek moenie wonder nie, want dan loop my kop weer weg, maar tog wonder ek wie sien nog die grootheid en die heerlikheid van ons hoogste maker en versorger raak soos ek? En ek sê dankie.
(My woordeskat laat my in die steek as ek op MY manier wil praat oor die skepping. God is groter as wat my woorde kan sê, die plek (met plek bedoel ek soos in orals, die heelal die als, oral), waar Hy is, is groter as wat die naam wat ons Hom noem kan sê, dan kom die woord divinity op en ek wil nie soos 'n profeet of 'n blommekind klink nie, maar dis dan die Goddelikheid van wie ookal, in watter geloof ook al, als geskep en gemaak en versorg het, dis daai ding, daai liefde en daai wonderlikheid wat ek so voel en probeer in woorde omsit) Werk die woord Spiritualisme vir jou?

Dankie dat U, U seun vir ons gestuur het om ons te leer hoe ons moet leef, liefhê en omgee.

Ek se dankie uit die eenvoud van my menswees, vir die leer en die groei in my siel, in hierdie era van leer en groei in hierdie tydstip van my bestaan.
Ek voel die grootsheid van die skepping hier om en binne my, ek voel my hart klop en hoe ek asem haal, ek is mens. My liggaam wat ek nou het huisves my siel wie ek is. En nou leef dit as een, of dalk 2, hoe dit nou mag wees, hierdie pakket beweeg aan in tyd, en so leer en groei ek en so ervaar ek dinge, en die dinge is moeilik om te deel, want as jy nie soos die mainstream dink en lyk en optree nie dan is verwerping en kritiek mos onvermeidelik. (Darm nog nie kretiek opgetel nie, maar ek het al die delete knoppie paar keer vandag gedruk)
Ek weet nie of ek die guts het om als te publiseer wat ek skryf nie, ek wil my boodskap uitdra maar die kleinigheid van my menswees maak my soms dink ek moet liewer my mond hou. Dan bere ek maar die goedjies iewers sodat julle dit maar eendag as ek nie meer in die lyfie woon nie kan kry en lees en dalk dink julle dan ek was mal/gerook of dalk moerse.
Maar nou, vir hierdie tyd, is dit nie die regte goed om te se as jy nie kan sterk staan teen die kretiek nie.
Ek het nooit ooit kon droom hoeveel van julle my blog lees nie, toe ek onlangs weer in SA was het ek weer verbaas gestaan, dankie vir julle ondersteuning en aanmoediging, ek waardeer dit ongelooflik baie. Julle sal nie verstaan wat dit vir my beteken nie, so om dankie te sê is moeilik want dis soos om voor 'n skare te staan en met elkeen afsonderlik te probeer praat. Ek sê dan maar so op my manier net dankie vir die lees en die aanmoediging, en hierdie dankie is vir jou, ja jy, wie nou hier lees, direk bedoel.

En daar wys ek julle presies wat gebeur as my kop op loop sit. Ek begin by die groot dae en hardloop regdeur my 'spiritualisme' sidestep nie my twyfel nie en land darm weer op met 'n dankie.

Oe ehe

Lekker daggie my mede mensies.

(Ek sien die maan is vol, lmga, en tra la la, daar gaat ek kombuis toe met 'n pak skaapskenkels en 'n vetstertjie onder die arm, yum!)

Iretha

Ek gaan begin deur te se, ek is nie baie vol bollie nie maar . . . 

Gister is ons oppad Port Harcourt toe, ons vlieg van Lagos af en land, als goed en wel. Aankomste saal is 'n tent, dis ok, daar is lugversorging, oppad in 'n local taxi, baie skoon, kry Danie die hotel bespreking en hy bel iemand en gaan te kere oor dit nie die regte hotel is nie en ek verstaan nie, hy is mos nou ook nie baie vol stront nie. Hy skel so, ek dog die man het iets ingekry.

By die hotel aangekom, verstaan ek toe. Ek hou mos hoeka nie van die plek nie en moes saamkom want hy wil my nie alleen by die huis gelos het nie. Maar dit het niks met die hotel te make nie. Dis toe nie baie vars nie. 

Ek giggel met so 'n gril in my, wonder hoe die res lyk. Die ontvangs is so eg nigerian met plastiek oorgetrekte banke en vuil mure. Ek dog toe, solank die kamers net skoon is is ek ok.

Ons boek in, kry welkom drankies met gebruikte cousters bo-op die glase vir die vliegies wat kan inval. Ek drink dit maar want Danie doen. Ons word na ons kamer geneem, die lift is te klein vir ons, dis nou die portier wie na uie ruik, die 2 tasse, ek en Danie. Hy se hy dog daar is nog plek toe moes hy sy boude intrek sodat die deur kan toe maak. Maar ons is in en toe ons by die kamer kom toe begin ek skelmpies kiekies vat. Dis klein, beknop en nie baie vars nie. 

Die portier besluit toe dis te klein vir 2 mense en kry vir ons 'n ander kamer. Weer lift toe en die keer vat Danie die trappe. 

Daar hang so 'n klankie in die gange en dis bedompig. Die rooi strokie matte is vuil en die mure is vol bruin kolle, ek is stil met groot ogies. Weetie wat om te se nie. Wil nie iets se nie, bang my man kry 'n oorval.

Nuwe kamer is effe groter. Ek neem nog fotos. Die mat by die bed se voete end maak my besluit ek loop nie kaalvoet in die plek nie. Nogsteeds weet ek nie wat om te se nie en hou maar my bek. Ek vat stilletjies die wipes uit my handsak en vee als in die badkamer af. Gemoedsrus is 'n snaakse ding. 

Ons pak nie die tasse uit nie.

Later gaan ons af eetsaal toe vir aand ete. Als lyk maar bietjie af. Die tafeldoeke is vuil en ons loop en soek 'n skooner tafel. Ons bestel grilled chicken en chips. Die buffet is local kos en ons sien nie kans nie. Die kos kom toe na so 2 bacardi en cokes. Die innerlike soek nou versterkings. Stukkie honder was naastenby so groot soos my selfoon maar darm smaaklik. Chips was 'n berg. Met 'n piering vol tamatiesous aan die kant het ek redelik lekker geeet. 

Ek het die vorige aand my nek verle en drink 2 pille en genadiglik raak ek aan die slaap.

Vanoggend se ontbyt het vir sy eie pret gesorg. Ek gaan sit by dieselfde tafel as gisteraand en sien hulle het die tafeldoek omgedraai, die skurwe kos kolle is nou onder en maak net olie kolle aan die bokant. Ek bestel 'n ham kaas en tamatie omelet.

Dis wat ek gekry het, na 'n uur se wag. 

Ek eet toe maar want weet nie hoe lank ek gaan wag as ek dit terug stuur nie, kyk die happe in die bord, dit was nie ek wie so honger was nie ;-) 

Danie het nou net laat weet ons trek vannaand na 'n ander hotel toe. 

Ek wil myself nie beter af maak nie maar dis net dat ek nie lekker gemaklik hier voel nie. Ook nie baie veilig nie, ek het die deur gesluit en die 'do not disturb' bordjie buite gehang. Ek het self bed opgemaak en als weer met my paar 'disinfected wipes' bygekom. Ek weet ek is in die dieper donkerder gedeelte van Afrika, ek weet ons betaal nie self vir die verblyf hier nie, ek hou nie van kak en kerm nie, maar die is darm bietjie minder as waaraan ons gewoond is. Ek sit nog 'n foto op van die beskrywing van die hotel. 

So nou hoef ek seker nie veel meer te se nie . . .

Die het my woorde gesteel . . .

Ewenaar groete.

Iretha

Woorde druk om uit te kom

Hier sit ek weer aan die anderkant ek kan bars van woorde om te skryf.

Ek was nou langer as 'n maand by die huis. Dit was so lekker om elke dag my ou kinnertjie te sien en die ou kleinkinnertjie, ek ruik hulle nog. My hart maak sulke dips as ek aan julle dink. Maar ek is gelukkig, so met verlange en al, at least is ek by my man. Darm nie alleen nie. 

Ek het byna al my maters gesien, saam gekuier en gelag. Ek was by al die winkels waar ek kon en ek was by die Soulspace Festival, ek en my sus, ons het dit so geniet. Doen gereeld goedjies saam, vir daai inhaal slag. So het ons oral probeer inhaal vir die verlore tye. En ek wens weer ek kon almal tog net hier he om te wys, dis waar ons bly, dis wat ons doen en dis hoe dit lyk, ek wil dit so graag met julle deel, fotos vertel nie die hele verhaal nie, sodat julle ook kan verstaan. 

Oral waar ek gekom het, het ek komplimente gekry oor my blog, ek het nooit besef hoeveel van julle dit lees nie, dankie daarvoor, so bly ek kan soms 'n grin op julle gesiggies sit. Julle is die rede hoekom ek dit doen en aanhou doen, al raak ek soms 'weg', sorry maar ek rus soms, skakel sommer net af, of geniet net die stilte. Of soms is daar nie stilte nie dan sukkel ek mos maar om te skryf.

Ek het so 'n uur geslaap en met 'n helse kopseer opgestaan, seker die whiplash van die pad. Dit was rof, 5 ure lank met so 'n halfuur se stop tussenin. 

Nou wil ek skryf en die kop klop maar as die skryf praat is geen kopseer te erg nie.

Die tv werk nie, ons moet kies die skottel skuif of die durian boom afkap, raai wat gaan gebeur? Die skotttel word geskuif. Nou luister ek maar musiek en dis sulke goue oues . . . Crying in the rain, Una paloma Blanca en Knock Three Times . . .

En ek voel weer die gevoelens los kom en ek voel weer die anderkant hier in my binneste, dis nie slegte gevoelens nie, dis so 'n mengsel van vrede en verlange.

Die huis ruik nie reg nie en ek spuit my lekker ruik goed oral maar dit werk nie, sal eers more weer beter wees. (Intussen het ek uitgevind dat die reuk van die fumigation af kom, hulle gbruik nog DDT hier. So hou maar duim vas ons oorleef dit ;-))

Op die oomblik is ek weer die enigste vrou hier, dis stil, dis lekker. More pak ek weer elke vertrek reg en kry weer my doen dingetjies in orde. 

Vanmiddag toe ek uitpak dink ek weer by myself, hier is so baie goed, die kaste en laaie is vol, ek moet bietjie minder maak, so dis dan nou die joppie vir die nuwe week. En ek gooi so moeilik weg. Aitog. Sal maar liewer weggee en nie weggooi nie. 

Toe ons by die huis kom, hardloop een van die drywers agter die bussie aan, arms waai en tanne blink in die son, en Femi staan met 'n smile wat van oor tot oor strek, hulle laai als in 'n omesientjie af. Eerste dinge eerste, how is the family? En toe moes ek die groot komkommer uit die tuin uit sien, julle moet hom sien, ek sal 'n foto neem, en toe groente tuin toe, die trots van my steward Femi. Hy wys vir my sy nuwe foon wat hy gekoop het en is tog te bly om sy 'ma' weer by die huis te he. Hy reken ek was te lank weg. Hoe sal hy nou verstaan van die ander lewe wat ons in 'n vreemde Suid-Afrika het, vir hom klink als soos 'n paradys. Hy se hy het gehoor by die ander wie al daar was. 

Hier is die komkommer, die gekoopte ene steek lelik af.

Nou gaan ek eers in my ver huisie speel.

Ewenaar groete.

Iretha

Ek kan vlieg in my drome . . .

Het jy al ooit gedroom jy kan vlieg? Jy kan sulke lekker draaie gooi en voel so in beheer daarvan dat as jy wakker word wil jy dit amper probeer? 

Ek wonder toe wat dit beteken en ek gaan google dit, hier is hy: 

Flying dreams fall under a category of dreams known as lucid dreams. Lucid dreams occur when you become aware that you are dreaming. Many dreamers describe the ability to fly in their dreams as an exhilarating, joyful, and liberating experience.

If you are flying with ease and are enjoying the scene and landscape below, then it suggests that you are on top of a situation. You have risen above something. It may also mean that you have gained a new and different perspective on things. Flying dreams and the ability to control your flight is representative of your own personal sense of power.

Lucid dream, se hulle is: 

A lucid dream is where you are dreaming, but you're aware at the fact that you're dreaming. Once you conclude the fact that you are aware of your dream, you can control anything in it. You can fly, walk on walls, make people appear, bend reality, change the environment, teleport. The possibilities are endless.

Ek gaan slaap sommer weer.

Kyk, ek kan droom, ek kan goed droom waarvoor Fliekmakers my sal betaal, ek kan nuwe patente droom, ek teken en skryf hulle gewoonlik neer maar het nie die kop en skills om dit te maak werk nie. 

So 'n droomery kan jou dag maak of breek. Nou die ander nag droom ek ek gryp iemand wie my irriteer en die verander toe in 'n slag-likkewaan bedryf en my man help my die ding se nek breek en toe kap ek sy kop af met 'n byl! En ek het so goed gevoel oor daai kop af kap sessie ek wonder hoe lekker ek gaan giggel as ek weer daai ene in lewende lywe sien. 

Toe gaan lees ek daaroor en die stukkies wat ek kon saam kry wat my droom beskryf is so:

Eerstens se hulle dit beteken jaloesie, 

Tweedens dat die gestoei en die kopafkap ek nou in beheer is van die situasie en dit onder die knie het,

Derdens, die hulp van my man om die nek te breek beteken die sterkte van ons huwelik,

Vierdens, die kop af kap en in 2 stukke los, beteken die vyhand is vir altyd verslaan, 

Vyfdens, die persoon wie in die slang/likkewaan verander het is 'n swak oponent. 

Sien dis nie so bad nie, ek gaan google liewer voor ek sit en tob oor my drome. 

So terwyl ek nog die vlieg gevoel in my lyf het, groet ek vir vandag.

As jy vlieg, vlieg lekker ;-)

Iretha

Die 'change of gears' in die kop ;-)

My tydjie hier aan die duskant word korter, ek begin goedjies koop wat ek wil saam vat na die anderkant toe en dis al amper 'n tas vol! 

Dan is daar die mental goedjies wat ek begin inpak, gedagtetjies, drukkies en sopnat soentjies van my kleinkind, die reuke, die ou stemmetjie, eers noem sy my mammie, toe word ek miemie en nou is dit oooumaaaa! 

Die kykies in die sak as ouma bederf het, die skelm smiletjies en die skoene waarwoor sy so lief is. Ouma kan mos nie lekkertjies en koekies koop nie, want sy kan dit nie eet nie, nou is dit maar skoene en speelgoedjies en klere, sy love nuwe klere en skoene, julle verstaan dit nie, nie ek of haar mamma is skoene mal nie maar daai poppie op 17 maande is klaar 'n skoen mal meisietjie. Kort kort gaan haal sy 'n nuwe paar wat ons moet aanterk en dan daai stappie met die skoentjies, klik klik op die plank vloer, dis adorable. 

Dan is daar die onthou van die kuiertjies saam met my vriende, lekker geselsies en kuiertjies, dankie dat julle nogsteeds als so met my deel. 

My ou hondjies wie elke keer hier agter bly, hulle lief my sonder om baie te vra, die honde kinders gaan ek net so mis.

Ons huisie hierdiekant is nie veel nie, maar dis ons s'n.

Dan die ergste, my kind se gesig as ek praat van teruggaan, ons spandeer soveel tyd as moontlik saam, ek leer haar ditjies en datjies oor naaldwerk doen en ons gesels diep dinge, ons stort soms 'n traan saam en ons deel stories, die stories is nie onthou goed, die saam wees en die lekker lag. Ek gee raad waar ek kan en deel raad uit. Als word so met oorgawe ontvang. Sy verstaan haar ma se plek is daar by haar oom Danie, vir wie sy so onvoorwaardelik lief is. ( ek ook ) 

Dis lekker om hier te wees maar ek verlang darm maar vreeslik na my ander helfte en my huisie daar anderkant. (Nie die hitte nie dis warm genoeg hier) 

Net 'n maand, dan gaan ons met vakansie, Namibia toe, dan kan ek weer tyd saam met my Pa en my broer hulle gaan spandeer. Dis 'n ander verlange daai. 

So vir nou maak ek al my saamdra goedjies se sakke lekker vol vir die indrink wanneer ek nie hier is nie. Neem fotos sover ek gaan. 

Die kop moet in 'n ander rat in gaan en ek dink wat ek daar anderkant in die ver huis nodig het om lekker huis huis te speel en ons ruimte huis te maak. 

Ek hoor daar is 'n sielkundige in die Kaap om Expats by te staan met hulle aanpassings, ai mense, as jy nie kan cope nie, los maar die ondervinding, ek wens ek kan daai sielkundige ontmoet ( die skryf glo 'n boek ) sal haar graag wil vertel dat dit nie 'n bad ding is nie, dis so lekker as jy weet hoe. Hoekom gaan jy weg van jou goed en plek as dit vir jou 'n kruis is wat jy dra? Jy vat maar jou kop en jy sort hom uit en jy spring in en wees 'n gelukkige ambasadeur. Dis tog die beeld wat ons moet uitdra. Niemand dwing jou om daar te wees nie. Niemand daar verlang nie huistoe nie, dis normaal. Maar jy verlang sonder om dit 'n straf te maak. Soms is 'n bietjie distansie net wat jy nodig het. 

Mense vra my weer nou die ander dag, hoe doen julle dit, hulle se hulle sal dit nooit doen nie, dis nou so in Afrika in bly nie. En ek se, as jy bang is vir die onbekende en as jy bang is vir die verandering is dit nie vir jou nie. Dis 'n mind set, verandering is lekker, nuwe plekke sien is 'n lewens ondervinding, al wat ek kan se is, expats in 'n spesie op hulle eie. Net so jammer dis so dem duur vir ons eie mense om te kom kuier. Ek sal wat wil gee om hulle te wys wat ons beleef, hoe ons leef en hoekom ons so gelukkig is. Fotos en videos werk nie, jy kan net nie die ervaring oordra nie. Ons skel soms, ons lag baie en ons skud soms net kop in ongeloof. Dis anders dis vreemd dis vreemd lekker. Ons is 'n span daar anderkant, ons staan saam ons deel en ons ondersteun mekaar. Dis 'n kameraadskap. 

Dan groet ek vir nou . . .

Van die duskant af.

Iretha

Die holtetjies hier binne my . . .

Vanmore kry ek 'n versoek om iemand na 'n begrafnis toe te vat en ek begin huil, ja ek piepie deur my ogies, ek wil nie want ek kan nie. Ek is jammer ek het jou nie geken nie. 

Nooit besef my seer le nog so vlak nie. Ek keer nie eens die trane nie, ek huil vir almal wie ek so verlang, almal wie voor my moes gaan, nie omdat hulle beter af is nie, omdat ek die pyn van die skeiding nie mooi kan verwerk nie, ek maak leeg, ek probeer heel word, ek probeer cope. 

En ek besef ek huil nie genoeg nie, so vandag sit ek en ek maak leeg, die pakkie het te swaar geword. En as ek na julle verlang skryf ek vir julle briefies, ek gooi dit later weg want weer lees maak weer die rofies oop. 

Ek skryf vir my oumas en oupas, ek wonder oor die storietjies wat ek so graag nog wou hoor, die vertel wat ek wou vertel het . . .

Ek skryf vir my maatjies wie weg is toe ons nog in die skool was . . . 

Ek skryf vir my ma, ons het nooit daai laaste gesels gehad nie . . . ek ruik haar nogsteeds . . .

Ek skryf vir goeie vriende, veral vir my best buddy . . . ek hoor nog jou 'hello doll' en ek se vir jou, die Leeu kyk mooi na my . . .

Ek skryf vir klein Leandritjie, ouma en mamma huil nog saam oor jou, gister weer, die drome oor jou is so mooi, jy is pragtig meisiekind. Ons mis jou. Niks kan jou plekkie vul nie. Jou holtejie hier binne ons hartjies sal altyd daar wees. 

Nou is my ogies droog, ek voel vreeslik vir ander wie die selle as ek voel maar moenie my rofies kom afskrap nie, ek probeer hulle self gesond maak. 

Leeg van trane gaan ek nou onder die stort staan en die spore afwas. 

Ek gaan blomme koop en dit hier op my tafeltjie neerait en 'n kersie brand vir julle almal. 

Ek soek nie simpatie nie, ek maak leeg, ek word sterker. 

Drukkie van my af vir my maters wie ook maar soms soos ek voel. 

Iretha 

Amper se ek "share if you agree" . . .

Ouderdom is 'n bitch! 

As jy jonk is dink jy jy weet als en geniet nie jou lyf wat so wonderlik werk nie. 

Dan word jy ouer en die ogies en binnegoed funksioneer nie meer so mooi nie. Ek se nou vir julle jongetjies, en ek is nog nie heeltemal oud nie, wardeer wat jy het. Hou op kritiseer oor die ou mense, jy gaan daar kom en boetie, sussie julle gaan verlang na daai jonger dae. Dae wat make up heeldag gehou het en haartjies vannaand nog soos vanmore lyk.

Ek kyk so na die ding, jou oe word swakker sodat jy nie jou eie plooie kan sien nie, moet tog om vadersnaam nooit een van daai spieltjies koop wat als 10 keer vergroot nie. Moet ook nie met daai bril voor die spieel gaan staan nie. 

Nou as jy 'n vrou is, dan begin die estrogeen opdroog en nog ander goed ook. Dit veroorsaak allerhande dinge. Nou dat jy weet wat jy wil he, wanneer jy dit wil he, en hoe jy dit wil he, en nou dat jy so gevestig en tevrede is, kom maak hotflushes jou daaglikse rustige bestaan dat jy voel om soos 'n tiener te trippel, deure toe te klap en op onskuldige mense te skree. Ek maak ohmmmmm saggies in my kop, ek probeer meditasie en al daai funny goed, land op by die dokter net om te hoor dat, mevrou nou in daai stadium is en dat dit nou maar so is. Jy kan nou allenhande pille begin vat en dan word nie bal in jou hande gesit. Vat die pilletjie vir die en daai maar besluit self want dit kan jou kanker gee. WTF?! 

My lae bloeddruk het blykbaar gestabiliseer agv die verlaging in estrogeen vlakke, ek hoor die nuus dat dit dalk die hoogte in mag skiet, ek se weer WTF?! 

Ek le en kyk vir my eie eierstokke op 'n tv skermpie, en ek se vir hulle hier uit my kop uit, julle klein bliksempies, eers is julle groot en vet en vol knoppe, ek was toe mooi, kind of in shape, nou is julle mooi maer en klein en petite en ek lys soos julle laas gelyk het toe ek na julle moes kyk. Dalk le en dink ek toe die goed omdat ek nie wil dink aan oor hoe dit kom dat ek julle kan sien nie, eewww. 

Nou loop ek stadiger, sit die fan aan en probeer my so rustig moontlik gedra, gaan net waar daar lugversorging is, dit help nie veel nie. Ek soek waterbestande makeup en goeters wat keer dat my hare kroes van die sweet. Ek drink kruie pille wat nou nie meer werk nie, ek het al selfs tee van 'n boom gemaak en gedrink, maar sodra jou lyf agterkom dat iets jou laat beter voel se hy, nope, sweet sal jy sweet! En op hierdie stadium klou jou lyfie aan als wat soos bultjies en rolletjies lyk want hy dink jy gaan in 'n erge tyd van hongersnood in of iets, bou reserwes vir die maer jare. Lyf, los daai vetjies ek sal jou nie starve nie, maar lyf hoor nie, hy klou aan als vas wat oor my lippe gaan. En ek like kuier en onthaal, en my lyf lyk soos my Nigeria koskaste, vol gestop vir ingeval en nie by 'n winkel uitkom nie. Nou moet ek ook se, 'n appel smaak mos nou nie soos 'n Bar One nie, maar ek drink maar magnesium pille, dit keer dat ek lus kry vir tjoklits, chocolade is kos wat fancy mense eet. 

Nou wil ek die ding probeer verstaan, as die ogies se sig verminder om nie die plooie te kan sien nie, moet die gloede mos kilojoules verbrand of 'n rede he. Ek dink so daaraan, as die gloede moes kom toe ek nog tieners in die huis gehad het, het iemand in die tronk gesit. So dalk is dit goed dit kom nou eers maar waar pas ons arme gades in? Ons leer mos iets uit alles. Wat is die les hiervoor? Ek het al hieroor geskryf maar elke keer dink ek bietjie anders. As pappie nog by jou staan, was hy die regte keuse. Arme man, darm kan ons nog lief wees vir hulle al voel ons om klein dingetjies se koppe af te byt en uit te spoeg. 

My raad is, wanneer die urge en die gloed en die sweet kom, loop 'n draai, haal asem, beoefen 'n stokperdjie wat met ys te doen het, lol. 

My hart gaan vandag uit na my gloede genote toe. Ek wens julle 'n koel dag toe. 

Iretha

Ditto

Kyk ek was nog nooit 'n fan van Karen Zoid nie, maar is nou!

Hulle doen 'n dokumenter oor Emily Hobhouse, en vanmore op die TV se sy wat ek ook altyd se.

Sy se; As 'n mens sy kop gebruik en wil en 'n hart het kan hy/sy 'n verskil maak. Mense wie dit doen soos Emily, kry dalk nooit in hulle lewens 'n dankie vir wat hulle doen nie, word nooit bedank of opgehef nie, hulle doen net, uit hulle harte uit al is hulle siek of seer of arm. Dis nou nie haar presiese woorde nie maar dis waarop dit neerkom. 

Dis mos wat ek amper in elke blog probeer se. Dis wat my doel in hierdie lewe is, ek weet dit al lank maar aan die begin het ek gedink dis 'n kruis wat ek dra. Ek het altyd so maklik gese, al wat ek doen is gee en gee en kry niks daaruit nie en ek het sommer opgehou om so te wees maar my 'reason' kry elke keer die oorhand en as ek myself kry is ek alweer aant skryf of aant doen. 

Nou kyk, ek is nie 'n heldin nie, ek wil net die boodskap laat deurdring, almal moet weet dat, al is jy hoe klein, hoe arm hoe siek, jy kan 'n verskil maak. Jy kan 'n handjie uitsteek. En moenie verwag dat dit gaan terug kom na jou toe nie. Dit moet met die regte attitude gebeur, uit jou binneste uit, sonder om dit te oordink. Steek net handjie uit en help as jy kan, nie met geld nie, met dade. So maak ons hierdie wereld 'n beter plek. Daai persoon aan die ontvang kant kan dalk net dink, ek wil ook so wees, en as net 'n klein persentasie mense pro reageer op jou smile of handjie bysit omdat hulle ook soos jy wil wees dan begin die kringloop stadig maar seker. 

Julle kan maar dink ek is die kluts kwyt, ek gee nie om nie, ek is trots daarop as ek jou maak dink. 

Maar ek sit 'n bal aan die rol, en as dit eendag, dalk 100 jaar van nou af 'n uitwerking het dat dit oorgedra word van generasie tot generasie dan sal dit goed wees. 

Aan die begin, to ek begin blog het, het ek gese ek laat my kersie brand en ek laat die lig versprei. 

Kom vat hande en doen dieselfde. Jy hoef nie soos een of ander godess te probeer wees nie, jy hoef jouself nie te verarm nie. Voed net jou siel met vrede en die gedagte dat jy vandag, al is dit net een ou dingetjie, vir jou medemens gedoen het. Net 'n glimlag, net 'n gebaar, net 'n drukkie maak dalk die wereld se verskil in 'n ander se lewe. 

Vannaand as jy inkruip sal jy voel, sonder om daaroor te dink of om boek te hou, jy gaan lekker voel en jou eie geluk en siels vrede sal vanself respond en ligter voel. 

Hand uitsteek daggie vir almal.

Iretha

Geleende goed

Kan ek maar daai klip gooi?

Deesdae skryf ek min want ek is in bitchmode en wil nie bitch nie, ek hou nie daarvan nie, maar dis menslik en vandag moet dit uit! 

Ek bitch oor onbedagsame mense, ek bitch oor bitchiness wat elke dag hier deur my kant getooide vensters trek, reg in my siel en beendere in daar waar ek nog 5 uur in die oggend le en slaap het. 

Dis my voorreg om te slaap tot 7 uur, as ek wil kan ek. Nou hoekom moet jou tone krul van lekker omdat die bottergat, soos hulle my beskuldig, dis nou omdat ek nie hoef te gaan werk nie, kan le en slaap en hulle moet gaan werk. Ek het ook gewerk, vir baie jare, gun my nou maar die potjie botter waarin ek met my gat sit asb. 

Ek weet vrouens kan bitch, maar van voor sonsopkoms tot daai agterdeur toe gedonner word en dit ry tyd is? En dan van daai voordeur oopgaan in die middag tot jy die ligte afsit vannaand?! Ek hoor elke woord. Elke snedige opmerking elke gil op die honde elke vuurtong klap in jou man en kinders se rigting! Soms voel ek jammer vir jou, jy het seker jou redes, maar hel, kan dit so aangaan? As ek jou mense was het ek in 'n kroeg gaan sit tot jy uitgepass het in die aande. Maar nee hulle ondersteun jou, staan by jou, hoekom weet ek nie. Ek vlug uit my eie plekkie om dit vry te spring. 

Die heks in my klim uit, ek kry 'n grin op my gesig, dalk moet ek begin lawaai maak? Dalk die wekker stel en klippe op die dak gooi? So 2 uur in die oggend? Maar Karma staan haar kop en skud, nee, jy is beter, dit gaan terugkom na jou toe. Nou probeer ek maar Mind Body en Soul bymekaar hou, dis moeilik ek se julle dis dem moeilik. 

Ek sit hier en ek is moeg, ek lees tot laat saans, kry nie baie slaap in met die gesweet in die nag nie en dan nog dit ook. Julle jaag my na my anderkantste huis toe! Daar waar rus en vrede heers maar verlange die oorhand kry. 

Vandag is Vrydag, more oggend gaan dit darm stil wees tot so 6 uur, sondag dalk 7 uur as ek gelukkig is. Ek beplan my naweek weg van die huis af sover ek kan. Dis mos nie reg nie? 

Nou vra ek raad by my lesers, praat en maak hulle meer bevoeterd of bly ek stil en kners op my tande tot dit weer vlieg tyd is? Of doen ek die oog vir 'n oog ding? Wat sou julle doen? 

Vrydag more, moeg, groetnis. 

Wil dit nie 'n naam gee nie . . .

Mense op hierdie aardbol van ons, hulle noem dit die samelewing, ons leef mos almal saam, of ons dit like of nie, so gebore so gemaak. Daar is baie verskille tussen ons, inteendeel ons is nie een dieselfde nie maar samelewing deel ons op in groepe, gee die groepe name, elkeen met 'n lable. (Sommige word geforseer om te wees soos daar op die tydstip in die lewe verwag word om te wees.)

Wat se jou lable? 

Ek dink myne het 'n paar lables maar daar is een wat ek vir myself gegee het, hy lees "EK" want ek is ek, en en ruk die samelewing se lables af, te hel met jou, samelewing, jy sal my nie lable nie, ek sal self. Nie die lelike eie ek lable vir my nie, net die een wat se dis ek die. 

Ek luister so in my eie stilte na die mensdom om my en ek hoor sommige daagliks skel, so negatief so vol frustrasie en agressie. 

Ek hoor die mense met die seer in hulle borskaste, ek sien die selfbeskermende mure van woorde en dade wat hulle om hulle self bou, ek sien hoe blok daai mure ander se handuitsteek uit.

Ek sien die enetjies met die leegtes in hulle lewens, ook veroorsaak deur die lables van die samelewing.

Ek voel daai outjies wie ander se energie uitsuig soos 'n vampier, hulle kan nie hulle eie maak nie.

Ek hoor die moedeloses, hulle dink dis hulle lot en verval in daai groef.

Ek sien selfs die wie vreeslike skuld maak om tog in te kan wees.

Ek sien myself in my wereldjie, ek skryf om my diep en swaar en lekker dinge vry te laat, om te help, dis my motto.

Daar in nog so baie ander en sal heeljaar sit op hulle op te noem. Ek oordeel hulle nie. 

Ek wil net vir elke groepie wie so 'gelabel' is se, ruk af jou lables, wees 'n vry mens. Als wat jy uitstraal het daai 'rippel' efek op jou lewe. 

Daai klip in die poeletjie stil water, hy kring uit om jou en kom terug na jou toe met die energie wat jy uitstraal. Soms spring daar ander klippies in jou poeletjie, en stuur hulle ripples uit oor jou, goeies of slegtes, moenie dat daai slegte rippels joune beinvloed nie, gryp die goeies aan en maak hulle deel van joune. Net jy kan. 

As die samelewing jou label as wat ook al, wees wie jy is, luister na jou binneste, jy sal jou antwoord daar kry. Dra jou jy wees met trots, ons is so geskep, gestuur, noem dit wat jy wil, ons het elkeen 'n doel en 'n taak op hierdie aardbol, wees wat jy moet wees met trots en laat die samelewing hulle martelaars dra, jy hoef nie een te wees nie. 

Ek was onlangs saam met 'n groep mense wie nie bang is om was weidoes gelable te wees nie, net omdat hulle anders as die samelewing is nie, hulle kom nie eens die lable agter nie, so tevrede met hulleself en hulle pad wat hulle stap, so seker van hulle doel en bestemming, dit was amper 'magic'. Ja dis 'magical'. Jy kan 'n prokureur, dokter, muisvaal mense of selfs 'n niks wees, en daai magic vind en leef. Elkeen op sy eie uitmuntend spesiaal. 

Mense word so gou veroordeel oor wat hulle se, wat hulle dra en waar hulle woon, wat hulle ry, en so in die stroom opgeslurpword. Stap weg, tree uit, lig jou kop en wees wie jy moet wees om te doen wat jy moet doen. 

Groei in jou lewe, ons almal is anders om elkeen sy werk te kan verrig, om sy eie groei te groei, moenie toelaat dat die samelewing jou versmoor met oordeel en saamsleep nie. Ontdek jou doel en jou geskenk in jouself, hou op stoei om in te wees. Moenie dat daai 'in' wees jou versmoor nie. Gee skiet, relax en haal diep asem en dink bietjie hieroor. 

Ek gooi 'n vuurhoudjie op daai hoop labels! Ek moet julle net se, dis die dapper enes van ons wie die labels kan verruil vir dalk 'n erger een as wat jy gedra het, mense is wreed, van hulle brandmerk jou uit pure onkunde en of jaloesie, maar ek dra my skild van selfvertroue dig rondom my. 

Ewenaar groete my dapper maters. 

Mwah 

Vrede

Ek wil julle vandag van my vrede vertel, ek was mos die naweek by die Soulspace Festival, en ek het nie 'n nuwe uitkyk op die lewe nie, dis net bevestig wie en wat ek is. Die dinge wat hier binne my aangaan is werklik, ek is nie weird nie, ek is ek, ek is spesiaal, soos elke ander God geskape mens. 

Almal van julle is spesiaal. Elkeen met sy eie geskenk, afdruk, gift, noem dit wat jy wil. 

JY IS SPESIAAL! 

JY IS UNIEK! 

JY MOET DIT MET DIE WERELD DEEL ANDERS DEEL DIE WERELD NIKS MET JOU NIE.

Maak jou oop vir die goedheid in jou, straal dit uit, deel dit uit.

Wees wie jy is, nie wat die samelewing jou dwing om te wees nie. 

Dis vrede ouens dis vrede. Dis heelwees, dis menswees. Dis liefde vir als en almal om jou. 

Dis die antwoord om geliefd te wees en om lief te he, onvoorwaardelik in jou hele bestaan. 

.

Love yourself, love others, maak jou liefde uitvloei na die universe en soos 'n ripple in die water sal daai energie en vibrasies terug kom na jou toe. 

Wees kalm, wees vol vrede, as jy nie kan aanvaar waar en wat jy nou is nie en nie gelukkig is nie, maak 'n plan. 

Vrede vir julle op hierdie lieflike dag. 

Iretha

Vakansie

Hoe se mens jy gaan op vakansie as jy in my skoene is? Die bitterbekke sal se, jy's altyd met vakansie - dis waar. So kom ons noem dit maar kuier by die huis.

Ek verlang my man maar ek maak maar die beste daarvan en dis hoe die eerste dag verloop het.

Ek het 8 uur opgestaan, koffie gemaak, en die box vrieskas se deksel het op my hand geval, ek huil toe sommer van die eina. Ek gaan nie verduidelik hoe dit en die koffie maak inmekaar pas nie, dis dom geit, lol.
Was gou my wasgoedjies, die masjien doen dit mos. Stort gou want my hand brand in die water, maak bed op en blaas my hare.
Haal die wasgoed uit en hang hulle op.
Ek en die honne sit toe af dorp se kant toe. Hulle gaan kuier by Bea en Jackie en ek en Rosie druk mekaar en sy sssssssss deur die tande toe sy my hand sien.
Happie Mall hier kom ek, ek rapporteer daar by die Wimpy vir my gunsteling ontbyt, hasbrown burger sonder die bun en cuppocino met room in 'n groot wit koppie. Heerlik!!! My vriendin Angie kom sit by my en ons klets land en sand. Angie is een van die waiters. So what? Sy is so sweet.
Toe storm en die winkels, Woolies, Truworths, Foschini, Milady's. En ek is gedaan maar het nog krag v Mr Price home. Sakke vol skoene en klere en mooigoed is die shop lus bevredig en ek kom huistoe. Dis aanpas tyd, kyk, ek verpes aanpaskamers! Maak nie saak hoe grand nie, die beligting suck en ek koop dan niks nie. So ek pas by die huis, lekker speel mix en match en dit vat toe ook sommer 'n hele uur die gepassery en als, maar als pas en ek voel baie goed, dis nie sommer elke dag dat ek so 'n dag het, ek smile van oor tot oor.
Toe is dit als weer in die sak prop om v Minette te gaan wys en die brakkies op te laai.
Ons drink tee, speel met Mienke en eet yogurt. Toe is ek en die honne oppad na my sus toe, ek moet gaan groet en gou als vir die naweek bespreek. Ons gaan lekker saam weg die naweek.
Dis nou waar die vakansie inkom. Al is dit net 'n naweek, ons doen dit gereeld. Soms gaan die manne saam soms nie.

Ons gaan na ons hummmmm konsert toe, lol. Kloofzight Soulplace Weekend! Kannie wag nie.

More middag vat ons die pad en kom Sondag terug, julle sal terugvoering kry.

So hou 'n vrou op vakansie, vakansie.

Dankie my lief vir die sponsor, love you lotz.

Groetnis van die onderkant af.

Iretha

Nog 'n skaam onderwerp

Ouderdom jou blxm, net soos ek loop en brag ek het die hot flashes gewen dan kom slaat jy jou pote weer hier in my lewe in. Ek sit hier en die sweet maak paadjies oor my gesig, makeup maak wit strepies. Dis nou weer amper 'n week dat dit so aangaan, en niemand vertel ooit vir jou van die bollie nie. 

Ek vertel julle vandag van die aalkige ding wat hulle hot flashes noem, dis bad ek se jou bad. 

Ek het dit erg gehad, so paar maande terug en toe gaan ek maar vir die natuurlike dinge, en dit werk en ek kry nog natuurlike pille en dit werk en ek is weer mens en ek vergeet skoon van die nagte se wakker le en sweet en oop gooi en toemaak want nous ek koud en nat en dan net 20 min later is dit weer sulke tyd en so het dit gegaan vir maande tot ek mos die Google ding gedoen het en ek bly ini bos en daars nie dokters nie maar daars plante en toe vat ek dit en dit werk en ek is happy en brag ek is beter. So jinx ek myself toe, ek dink. 

Nou sit ek en skryf op die lughawe en ek dink ek lyk pretty verdag so natgesweet. 

Nou niemand vertel julle van die dinge nie, val seker ook onder skaam onderwerpe.

My suster wie verstaan waardeur ek gaan se vir my sy weet nou hoekom skei mense na 30 jaar, en ek verstaan die weird mense met 2 beddens in die kamer, dis die vrou wie sonder dat sy wil so verander dat sy haarself nie ken nie. Jy sweet en raak befoeterd en skel soos 'n matroos op als en oor als en die irritasie is 'n vretende ding aan jou menswees en jy wil nie so wees nie maar is. 

In die nag as jy so agter manlief se blad inkruip en daai hitte kom, dan rol jy weg en hy draai om en sit sy arm om jou en jy se, ek kry warm en rol nog verder weg, en 10 min later rol jy maar weer met jou nat lyf terug om sy hitte te soek wat jou nou net laat wegrol het en hy mind nie die nat lyf nie, vat maar weer jou arm en trek dit oor hom net sodat jy nadat jy nounet aan die slaap geraak het weer wakker kan word van die hitte en weer van voor af weg rol, so om rol en terug rol die hele dem nag en later bly jy maar daar waar jy le want jy weet hy moet werk in die oggend en slaap is min.

Dan kom jy op daai stadium dat jy, en dis waar ek laas was, le en huil in die nag, want jy wil nie so wees nie, en die hitte tap al jou kraggies uit en die min slaap maak jou dood moeg in die dag. 

Nou sit ek hier en my sus se nou die dag vir my, soms wonder sy wat is die ergste, om pille te drink en weer kanker te kry of om met die hot flashes saam te leef. Nee sy is nie gek nie, sy het dit al vir 7 jaar. Ek sal dit nie vir so lank kan handle nie, so ek gaan maar die week 'n afspraak by die dr maak en gaan, so wil ek nie leef nie. 

Ek werk nie eens nie, en dis te erg vir my, wat as ek moes opdres en nog werk toe ook, die sweet maak dat jy nie eens jou hare kan droog blaas nie, nie make up kan aankry nie want die smelt af. 

Aircon op 18 en fans help nie, dit kook van binne af. 

Ek se vir julle daar moet iets soos 'n skool wees waar mens kan leer van die dinge, en wat werk en wat nie. En die man kan laat verstaan, gelukkig is myne baie lief vir my met die hitte in my lyf en al, ek dink hy raak net so moedeloos soos ek. 

As jy vrou is en verstaan, dankie, as jy nog nie daar is nie, voorspoed. 

Ek het raad gehad maar nou is myne op, ek begin voor.

Karoo bossie tee, katjiedrieblaar en kankerbossie, werk nie meer nie, die reenwoud se boom werk nie meer nie, die pilletjies van Dischem werk nie meer nie, die soja werk nie meer nie, sal julle van nuwe raad laat weet as ek kry. 

Natgesweet van die anderkant van die ewenaar af, oppad na julle kant toe groet ek. Hoop die 6 ure vlug wat oor 2 ure begin is rustig en gemaklik.

Iretha 

Ek travel bietjie

Ja dit het weer tyd geword om more daai vliegmasjien te klim.

Ek kan se ek gaan huistoe maar huis is nie 'n huis nie huis is 'n gevoel. In engels se hulle "home is not a house, it's a feeling.

My huis is waar my hart is en my hart is op 2 plekke, so ek gaan na die ander helfte aan die onderkant van die ewenaar. 

Ek vat 'n breek om te gaan deel in vreugdes en lekker kuiers, dan is dit weer 'n lang tyd voor ek weer so maak, eers in Januarie as dit die wil is. 

Na 'n paar goedjies in die tasse gegooi is vertrek ons 1 uur hier, Lagos toe en dan vlieg ek more aand. Dis 'n lang moordende vlug, maar wat kan ons doen? Tot iemand 'n beter vinniger manier van travel uitdink is dit hoe ons dit doen. 

Ek vlieg alleen, hopenlik kom Danie die 1 ste November af, gaan hom nou weer verlang. Dis mos die ou kringlopie wat julle al net so goed soos ek ken. Die hier die daar en die oor en weer verlang. Maar dis my keuse en ek is nog dol gelukkig hier. Net 3 weke. Dan ruil ons die gevoelens weer om . . . 

So as ek stil is, weet ek is nie werklik stil nie, net besig :-) 

Die naweek gaan ek en Marie bietjie hummmmm konsert toe, Soulspace naweek, kannie wag nie, ek is so opgewonde. Weet nie mooi wat om te verwag nie maar ons gaan dit geniet. Ek en my suster breek so nou en dan weg vir 'n naweek en dan is dit kuier, wyn drink en baie geselsies om in te haal. 

So tot julle weer van my hoor, mooi loop.

Van die anderkant tot die anderkant groete.

Iretha

Ek se maar net . . .

Vandag dink ek weer te veel . . .

Ek dink aan al die mense wie werk en stres ervaar - ek wens julle vrede ini werkplek toe

Ek dink aan die mense wie tussen werke en veranderinge is - mag als reg uitwerk

Ek dink aan die wie moet verhuis na onbekende plekke - mag jou oppak mooi deure oopmaak

Ek dink aan die ou mense en wie hulle eie probleempies het - mag julle vrede he

Ek dink aan die gesonde mense wie nie die dankbaarheid betoon nie - mag jy gesond bly

Ek dink aan die siekes wie net wil gesond wees - ek wens jou genesing toe

Ek dink aan die armes wie net genoeg wil he - 'n dak oor jou kop en geldjie ini sak en kossies ini kas

Ek dink aan die mense wie hulle doel soek - vind, jou antwoord is naby jou

Ek dink aan die mense op hulle knie - jy sal kry wat jy nodig het

Ek dink aan die wie gefrustreed voel - antwoorde en lig en geduld vir jou

Ek dink aan die wie hartseer is - vertroosting vir julle

Ek dink aan die wie verneder voel - jy is meer werd as wat jy dink

Ek dink aan die wie genoeg het maar steeds soek - insig op jou soektog

Ek dink aan die wie bang is - beskerming vir julle

En ek dink ook aan die wie gelukkig is - mag dit jou beskore bly.

So sit ek en dink, elkeen op sy eie miesie in sy eie omstandighede, en ek voel so bevoorreg, ek sien die groter prentjie, die omwenteling, ek sien die antwoorde, maar als gaan in 'n kringloop van gebeure, gevoelens en omstandighede, elke besluit elke daad veroorsaak 'n rippel effek in die heelal. 

Een ou se dood is 'n ander se brood het hulle altyd gese, dis so waar. 

Dink net byvoorbeeld hoe lyk dit partykeer aan die einde van die maand as een ou besluit om te trek, bakkies en waentjies in die strate, iemand verhuis, en dan sien jy nog een en nog een en dit lyk of als aant skuif is. En aan die einde van die dag is almal weer gesettle maar in nuwe plekkies. Soms voel ek als werk so, die hele heelal. Dinge kom en gaan in mens se lewe en maak plek vir nuwes, die oues vergete. 

So voor ons doen of praat, dalk moet ons net eers oordink, dink aan die gevolg van jou oorhaastige vingers op die keyboard of jou woorde in 'n ander se gesig. Gevoelens, onbeheersd, maak 'n rippeltjie en daai rippeltjie trek reg oor die heelal . . . en as hy weer by jou uitkom is die sirkel voltooi en die jammer is gewoonlik nie so kragtig soos die aanvanklike daad nie. Jammer se rippeltjie raak meestal verlore voor die sirkel voltooi is . . . 

Almal het gevoelens, van die mense naaste aan jou tot die ou wie agterop die vullis trok ry . . . 

As almal gevoelens spaar, is ons heelal dalk 'n gelukkige sagmoedige plek. 

Volgende keer, voor jy op jou weghol trokkie klim en jou tong gries op die brieke gooi, mik vir die muur en ry jouself te pletter, voor jy oor jou medemens stoomroller . . . 

Ek dink maar net . . . se maar net . . . 

Gemengde emosies

Dit is nou Eid al-Adha (the feast of sacrifice) reg oor die wêreld en die eerste keer dat ek daarmee kennis maak.

Ek kon aanvanklik nie die vreeslike geblêr van die bokke hier buite ons Village verstaan nie, toe hoor ons van mense wie in en uit reis, tussen hier en Lagos, van die duisende ramme langs die pad en dat hulle geslag gaan word. Ek weet van die 2 vakansie dae, maar gister toe ek by Shiela kom blêr haar TV baie hard. sy sê ek moet dit asb verdra want sy kan nie meer die geblêr van die bokke verdra nie, want hulle word geslag. Toe gaan doen ek bietjie navorsing en dis wat ek gekry het. Julle kan dit ook gaan Google.

Dis Eid al-Adha. Dis Muslem/Islamic vakansie dae wat deur alle groepe hier in Nigeria gevier word. Ek lees dat meeste mense tuis bly vir vrees van geweld maar ook duisende wie deelneem aan die verrigtinge. Daar is ook sprake van Boko Haram aanvalle en hulle het 'n 'stash' in Kano gevind waar daar bomme in rugsakke vervaardig was vir aanvalle. Daar word ook in 'n koerant berig gesê dat Nigeria se veiligheids magte hierdie jaar al meer sterftes veroorsaak het as Boko Haram. Maar om by die storie uit te kom het ek so bietjie agtergrond gegee van wat ek ervaar en gelees het.



Jong seuns was blykbaar die ramme in die see, en ook waar daar nie see is nie en dan word hulle geslag. Die vleis word in 3 dele gedeel, 1 deel vir die famielie, 1 deel gaan aan 'relatives' en 1 deel gaan aan die armes.



Toe wonder ek nou hoekom dan, en ek lees dat dit is gebaseer op die verhaal van Abraham wie sy seun moes gaan offer het. Die storie soos ons hom ken, is ook in die Islamic 'Bybel' geskryf, bietjie anders maar kom op dieselfde neer. So om 'n baie lang storie kort te maak, dis nou waar die slagting van die diere vandaan kom. Vandag voel dit vreeslik wreed vir my, maar as jy na die geskiedenis kyk, en verstaan dat hulle vandag nog die offering van 'n dier in plaas van die seun herdenk, die pa se gehoorsaamheid aan God, deur diere te offer, is dit seker nie so 'far fetched' nie. Of is dit?

Daar word beweer dat slegs in India 100 000 diere geslag word. Diereregte aktiviste is ontsteld omdat die diere sonder verdowing gemoor word. Hulle word gesus deur dat die diere by slagpale geslag word op die menslike manier, maar hulle is ver ver agter, wat van die res van die wereld? Ek weet hoe dit hier gedoen word en hier is geen beheer oor die diere se regte nie. (Maar wie is ek, wie elke dag vleis eet, om te praat?)

 



So terwyl dit nou vandag so stil buite is, sit ek hier en voel tog jammer vir die diere, maar ek haal ook my hoed af vir Araham wie die gehoorsaamheid en vertroue in sy God gehad het om sy geliefde seun die berg op te neem en te gaan offer soos daar van hom gevra is. Toe God sien hy gaan dit doen het hy hom gestop en daar was 'n ram in die bos wie hy toe in plaas van sy seun geoffer het . . .

Ek gun elke religion sy plekkie.

Ek kan nie uitgaan en die ramme red nie.

Ek kan niemand se mind change nie.

Ek skyn net my eie klein liggie op my eie manier.

Ewenaar groete.

Satangsvrou, die wiel draai . . .

Ek skryf hierdie vandag vir 'n vrou wie my kind se lewe bitterlik baie swaarder maak.

My kind is al 29, sy is pragtig maar dra swaar aan haar seer, nou moet hierdie Jesebel, nog haar lewe daagliks swaarder maak.

Wie met 'n menslike hart, trap op 'n vrou wie haar kind aan die dood moes afstaan? Satangskind?

Wie is jy om haar te veroordeel omdat haar kind binne in haar dood is en sy 'n leweloose liggampie moes sien nadat hulle haar uit haar uit gehaal het? Hoe moes sy weet haar kind is dood? Dink jy sy sou niks daaraan gedoen het as sy geweet het nie? Dink jy dis lekker? Of verlekker jy jou in my kind se swaarkry en hartseer? Gaan sit en dink bietjie, ou bitterbek met jou flymskerp tong, hoe gaan hierdie lekker steke van jou terugkom en omdraai in jou lewe? Sien jy jouself as volmaak en gepanser teen hartseer? Wat as dit jy was? Het jy nie geleer toe jy self amper dood was en nog 'n kans gegun was nie? Slaap jy lekker in die nagte? Of is jy 'n superwese wie teer op ander se hartseer en dink dit gaan jou verbygaan? Het jy al 'n kind begrawe? Wie is jy om al hierdie goed te se en te dink jy gaan ongeskonde daarvan afkom?

My mens, ek het nuus vir jou, my kind se oopgekrapte rou sere, mag dalk net ook jou pyn word!

Ja jy daarin kan slaag om haar weg te dryf van daai bose negatiewe plek waar julle werk, weg van jou af, heilig is daai dag. En hy kom gou. Maar eendag gaan jy dalk hier lees as jou hart ook gebreek is en jy dink hy gaan nooit heel word nie, en iemand gaan dalk elke dag daai rowe afkrap met 'n tong so skerp soos joune, en dan hoef ek nie met jou te praat nie, jy sal self weet.

Ek braak nie graag gal nie, maar as ek nou aan jou kant van die ewenaar was het hierdie naels van my geen kans gehad om teruggetrek nie, ek sou jou tromp op loop en dalk tot jou level gedaal het, en jou 'n snot klap gegee het.

Nou vra ek, wanneer moet 'n ma nie inmeng nie?

Ja, my kind, jou man is reg, laat hom toe om hierdie keer vir jou op te staan, gaan maak haar bewus van wat sy doen, dalk is sy so dom dat sy nie eens weet wat sy met haar skerp vuur tong doen nie. Maar ek is verseker sy weet presies wat sy doen. Gee haar haar sin en haal jouself uit daai plek uit, dis nie die plek vir jou om te wees nie.

Hierdie ewenaar ma se gemoed is heel omgekrap vandag. Oor 7 dae klim ek daai vliegmasjien en dan gaan jy nie so dapper wees nie Mev Satangskind.

Ek weet ek klink soos 'n oorbeskermende ma, ek weet ek klink dalk bietjie platvloers, maar krap aan my kind en die ordentlikheid en selfbeheersing vlieg by die venster uit . . .

Ek is maar net 'n ma . . .

Hoe weet ons wat vandag en more gaan bring.

Vanmore staan ons op en die dag begin soos gewoonlik maar daar is ander energie in die lug, ons is byna voltallig hier aan die ander kant van die ewenaar, eerste keer vandat ek hier bly, is amper al die vrouens op die selfde tyd hier. Dis vreemd vir my wie meestal alleen hier is, maar ook lekker. 

Ek gaan groet vir buurvrou, en toe gaan drink ek en 2 ander lekker tee daar op Shiela se stoep. Sy is hartseer vandag want sy verlang na haar kinders saam met wie sy met vakansie was, wonder of dit weer 4 jaar gaan vat voor sy hulle weer sien .  . . Inhaal gesels is nog nie klaar nie ons moet nog baie tee drink daarvoor. 

Ek kom huistoe, maak 'n slaaitjie vir ete en kom neem plaas hier voor die rekenaar om eers gou die nuus hier ook op te vang, en daar sien ek dit, en ek lees sommer so 2 keer om seker te maak ek sien reg . . . 

Ons ou skoolvriend en FB mater, Kobus Rens is vanoggend oorlede na nog 'n operasie op sy heup. Hy het lank gesukkel met die heup operasies en baie pyn verduur en die laaste paar maande maar min van hom gehoor, net so hier en daar 'n update van 'n vriendin gekry. Dis regtig slegte nuus, maar hy is nou heel en sonder enige pyn. 

Dis vir my maklik om te verstaan van die pyn en hartseer waardeur sy mense nou gaan . . . ek dink aan hulle en weet van die skok, leemte en vrae in hulle harte. 

Mens weet nooit wanneer so 'n lieflike bloulug dag in 'n somber hartseer ene gaan ontaard nie, ek gryp weer my lewe en tel my seeninge, ek wonder oor die hoekoms en die waaroms, en ek se vir myself, dis ons pad wat ons stap, almal gaan een of andertyd aan, almal van ons ervaar een of ander tyd hartseer, maar kom ons wees bly vir die lesse in die lewe en die bloulugdae sonder klippe in ons harte, die maklike gelukkige dae maak op vir die seer enes. 

As jou dag leeg en grou en swaar van die knop in jou keel is, wees verseker dis daai dae dat ons groei, nie net die ligte dae nie. 

Ek druk die hartseer mensies hier styf teen my hart vas vandag, en ek dra saam aan julle swaartes. 

Ewenaar groete. 

Terroriste

Dis 'n woord wat ek in 1974 geleer het . . . 

Ons het Suidwes toe getrek van die weskus af, Namakwaland. Die eerste keer dat dit vir my 'n werklikheid geword het was toe die Gagiano seun doodgeskiet is en die hele dorp langs die pad kom staan het om die Saatsbegrafnis te aanskou. Mense het gehuil ander net kop geskud. Dit was nie mooi nie. Tsumeb was in rou en angs gedompel. Op die jong ouderdom moes ek leer dat daar niks in die donker is wat my meer kan bang maak nie, die gevaar was erens anders, met gewere en bomme in hulle hande. 

Toe een Vrydag middag sit ons in die klas toe meneer afkondig van die ouma en die twee klein kindertjies wie op die plaas vermoor is, mamma en pappa het die ander twee kinders by die skool kom haal vir die naweek, hulle was in ons skool. 

Toe leer ek die beklemming in my hart ken, die bang, die magteloosheid. Wie gaan dit kan stop?

My eie broer en ooms moes later self army toe gaan, ma het baie gehuil, ek ook. 

Toe jare later gaan dit nog aan maar dit word 'n ding waarmee ons moes saamleef, ek is getroud en het Oshakati toe getrek. Nou in die grensgebied waar die ergste gevegte aangegaan het. Bomme het ontplof en vriende en vriendinne is so dood. Die dorp is aangeval in die nag en ons moes soos rotte skarrel om in bomskuilings te gaan veiligheid soek, nog van ons mense is so dood en beseer. 

My eertydse man is op die kaplyn in 'n lokval gewond maar herstel maar die sielkundige letsels is steeds jare later sigbaar. 

Ons trek toe in 1989 terug SA toe en die terroriste gevoel in die agterkop word ligter, net vir 'n rukkie. 

As jy die nuus kyk is daar elke dag terroriste bedrywighede op. Almal weet, dit hou nie op nie. 

Nou onlangs die Kenya Mall geval, nou sit ek en kyk weer TV en hulle praat van Bokaram en Alkaida, selfs hier in Nigeria, besig. En die ou ou gevoel kom stoot weer hier in my op, wie gaan dit kan stop? 

Hulle voel so min vir 'n medemens se lewe, soos om 'n muskiet met 'n blik doom by te kom! 

Hoe gemaak? Is ek die enigste een wie sien? Hoeveel kan ons preek en probeer positiewe energie uitstraal as jy nie daai mense kan bereik nie? Begin dit nie in die huis nie? Wat gaan aan met die mensdom? 

Ek gaan nie eens die onderwerp van plaasmoorde aanraak nie! 

Wie teel die terroriste? Moeders met watse Vaders? Diere? 

Skiet 'n pragtige dorp plat dat daar net bouvalle en gate oorbly! Wie gaan opbou as al die onskuldiges doodgemaak word? 

Gaan dit ooit ooit weer regkom? Is dit hoe als gaan eindig? 

Wat is so moeilik om ander te respekteer? Lewens te respekteer? Kan geweld jou jou sin gee? Gaan jy wie afbreek weer opbou ook? Gaan dit so lank al aan dat daai terroris niks voel as hy 'n kleine kind dood of skend nie? 

Hoekom die sagte spots target? Omdat jy 'n lafaard is!? As jy nie met een ou saamstem nie, is jy te geelgat om daai een spesefieke ou te tacle? En dan gaan die wie nie eens bewapen is nie, gebuk onder die geweld, bang, hartseer en ontsettende vrees. En dis nie eens hulle wie moor wie die probleem het nie, dis een aap wie kinders en jongmense opsweep om soos hy te wees, gaan uit en maak seer waar dit sag is, dan sal ons groot manne sit en kyk wie gee eerste in, want hulle is nie bang nie, 'n skare beveilig hulle mos. 

Dit maak my magteloos kwaad! 

Ons bid en bid maar is daai terroriste so vreesloos dat hulle nie eens ons God vrees nie? 

Weet nie waar om te stop nie, want ek kan om en om sit en redineer, heeldag, maar ek dink julle 'catch my drift'. 

Die enigste ding wat ek sien gebeur is; geweld word met geweld gestuit en dit vlam net meer en meer uit soos 'n weghol veldbrand. 

Ek sien weer vrede in Suidwes, maar na hoeveel bloed gevloei het?! 

Dis moontlik. 

Ek probeer positief bly. 

Groete van hier ver ver in Wes Afrika . . . 

Verjaardag ini Hemel . . .

Ma verjaar vandag, die 8 ste Oktober, ma sou vandag 79 gewees het as ma nog by ons was. Ek sien fotos van Tannie Glodina, ma se 2 ling suster op fb en ek kyk en ek kyk en ek verlang na ma. Tannie Glodina lyk nog goed maar ek weet ma kan haar sien. 

Hou julle dagboek van julle aardse verjaardae daar waar ma is? Of herdenk julle die dag wat julle daar aangekom het? Dit maak beter sin vir my. Ma is nou al lank daar . . . 

Ons vergeet nooit van ma nie, ons vertel vir ons kinders van ma en wat ma als vir ons vertel het en geleer het. En as die kleinkinders kan verstaan dan sal hulle dit ook hoor. Ek kook nogsteeds soos ma en as ek my kos proe dan dink ek aan ma. 

Daar by ma is baie mense wie ek so verlang, ouma Blom en Klein Leandri, ons het haar nie geken nie maar is baie lief vir haar, ma en ouma moet asb mooi na haar kyk, en wys vir haar hoe ons haar mis en haar lief het. Ons weet nie wie sy sou wees nie, maar net dat sy so spesiaal was dat sy teruggegaan het na julle toe. Daar is nog baie ander wie ook by julle is, ek hoef nie op te noem nie, hulle weet van ons hartseer. Ek weet ook dat julle nie wil he ons moet hartseer wees nie, maar ons is op die aarde en dis menslik, die verlange en dan die hartseer. Waar ons kan, probeer ons met goeie herinneringe en glimlagte aan julle dink. 

Ek wens nie vir een oomblik my tyd hier korter nie, maar ek weet as die dag aanbreek gaan ons beslis nie trane stort as ons mekaar weer sien nie. 

Ek was baie lank kwaad omdat ma weg is, daar was dan nog so baie om te doen en te se. Ma se agter-agterkleinkinders kan nou net van ons hoor van Ouma Kleintjie, dis dan so onregverdig, maar dan onthou ek, dit was ma se tyd om te gaan. En ek berus. Die spyt oor die verlore tyd sal altyd daar bly. 

Ek het eendag daar onder die wasgoedlyn 'n belofte aan ma gemaak, dat ek mooi na pa sal kyk. Ek is baie ver van hom af, kan nie kyk soos ek moet nie, maar ek probeer my bes. Hy is gelukkig, ek dink. Hy se hy verlang ook nog, al is die tannie daar. Ma het so 'n groot impak op ons lewens gemaak dat dit nooit ooit deur enige iemand anders uitgewis of vervang kan word nie. 

Ek skryf vandag hier vir ma, want ek verlang weer en wil net se, ons vergeet nie, nooit nie. 

Lief vir ma. 

Jou Baba

Eyeballs . . .

Ons was bietjie in Lagos en ek het rondeloop en nodige goedjies aangeskaf en in een van die winkels, ons noem hom sommer klein Goodies, loop ek rustig en bekyk al die vreemde goed op die rakke, meeste Lebanese produkte, en hier storm 'n Nigerian dame op my af, hare lank en fake, lippe rooi, naels geverf en in 'n rooi rokkie, ek skrik eers, bekyk haar asof ek haar moes ken, maar nee, sy trek weg en babbel en stop 'n papier in my hand. As ek 1000 nira spandeer op sap kry ek dit en dat en sy babbel voort, nou baie naby aan my gesig en ek tree terug, what the hell?! En sy kom nog nader, nou so 10 cm van my gesig af, kyk my diep in my oe, terwyl ek my kop skud, nee dankie, en sy se ewe ernstig, OMG you have beautiful eyeballs!

Ek dog die vrou is gerook en tree nog terug, really you have beautiful eyeballs, ek wil lag maar die mens in my ruimte maak my moerig en ek se vir haar, look at my lips not my eyeballs, NO, not interested. Your lips are beautiful too, my donner, gaan sy nie stop nie, take me to your country, promice me you will take me along. Nou is ek warm om die kraag en ek se vir haar, met baie selfbeheersing. I don't want juice, thank you. En sy karring voort. Ek haal toe maar diep asem en se vir haar dankie en sy moet 'n lekker dag he en trek my skouers terug en stoot die waentjie vorentoe, sy wil voor my inspring maar ek gee haar een kyk met die eyeballs en sy blaas die aftog. 

Hoe hou mens jou pose en jou land se naam hoog, ons is almal abasadeurs afterall?! Nou skoon uit my shop lus uit mik ek vir die volgende ry en toe ek om die draai kom spring sy weer voor my in en begin weer met die storie oor die juice, ek rek my oe groot en ek kyk haar vas in die oe, look at these beautiful eyeballs, se ek vir haar, they said NO thank you. Sy maak haar eyeballs sigbaar en tree met 'n sorry uit die pad uit. Maggies amper verloor ek dit. 

Weet winkel eienaars dan nie hoe promosie werkers soms hulle kliente wegjaag nie? Ek is daar uit sonder meeste van die goed op my lysie. 

In die kar beloer ek myself so ewe in die truspieltjie van agter uit die sitplek uit en maak my oe groter om die eyeballs te bekyk en ek bars uit van die lag vir my eie simpelgeit. 

Oi, die lekker van ex-pat wees. 

Groetnis van die anderkant af.

Iretha

Self gesprek uit die bos uit . . .

Soms wonder ek maar en dan se ek dit want die wag voor my bek het mos lankal verkas . . . en ek praat maar met myself, nou dat ek self antwoord ook, gaan dit beter. 

As 'n mens deur 'n ouer verstoot of weggegooi is, en hy kry te laat in sy lewe die regte liefde, ondersteuning en leiding, se nou die vormings jare was in 'n omgewing van leuns en knoei en skelm streke en heen en weer geskuif, 'n ma wie hom nie werklik wou he nie, 'n pa wie geveg het vir sy kind maar eers te laat gewen het, watter gedeelte van daai lewe gaan wen en die oorhand kry? 

Veronderstel dis die eerste 10 jaar wat sleg was, verkeerde invloede en voorbeelde, verstoting, en die volgense 10 jaar, liefde, dissipliene, ondersteuning en gesonde omgewing met die regte leiding. 

Watter 10 jaar gaan op die einde wen? 

Ek se julle sommer - die eerste 10 jaar, dis sad maar dis waar! 

Al wat ek wil weet, kan daai eerste 10 jaar gewipe word? Kan daai dinge wat lyk soos gene wat gegom is in daai mense se weedsel, sy dink en sy doen, kan dit verwyder word? Is dit iets soos 'n curse? 

Die ouer wie die laaste 10 jaar so hard probeer het om te aanvaar, dis wie jy is my kind en ek is lief vir jou, hier is opvoeding, hier is liefde hier is my voorbeeld aan jou, die kry swaar die dra die klip ini hard, die ander is maar te goddank bly niks is haar probleem nie. Dis nou jou verantwoordelikheid, dis nou jou probleem, dis mos jou skuld dis mos jy wie hom gevat het en verwoes het! Nadat sy te dankbaar was dis nie meer haar probleem nie! So met 'n skouerskud draai sy weereens haar rug op haar kinders, haar gedeeltelike verantwoordelikheid haar bloed. Hoe de hel slaap jy mens? 

Daar is net een "if" wat in my binneste so swaar aan 'n draadjie hang. Hoekom het ek hulle nie gevat toe hulle nog bitter klein was nie? Hoekom het my wese teen dit geskop? Sou ek vandag met dieselfde vrae gesit het? 

Sou dit 'n nuwe stel probleme op my skouers kom sit het. En ek se vir myself, one way or the other, hierdie swaar ding sou my nie verbygaan nie. Hoe seker is ek? Baie. 

Ten spyte van alles, of ek (ons) nou goed of sleg was, vroeg of laat begin het sou hulle dieselfde uitgedraai het. 

Is dit die opvoeding, die vormings jare, voorbeelde of die blote keuses wat daai kind self vandag maak? 

Is daar nie kinders van slegter agtergronde en omstandighede wie great uitdraai nie? 

Hoekom is dit dat soveel jong mense se, dis my verhaal dis my kruis ek gaan trots gebuk onder daai kak nie? In plaas van, dis my verhaal, dis nie mooi nie, maar ek kan 'n verskil in myself wees. Ek hoef nie soos daai famielie te wees nie, ek wil en ek kan beter. 

Maak nie saak hoeveel jare jy hulle gelei en geleer het nie. Hulle moer terug na die gelieg (om jou botter om die bek te smeer) en in die agtergrond gaan hy voort op die eerste 10 jaar se vorming want dit gee hom 'n kick of iets? 

Hoe kan 'n mens bv 3 kinders he, gelukkige huwelik en als, die een word 'n argitek, die ander 'n prokureur en die ander een 'n boemelaar? 

Wie se skuld is dit? Ouers of self? 

Nou debateer ek myself in 'n mallemeule in! 

En al wat ek wil doen is skree . . . word wakker kind . . . jou lewe is in jou hanne . . . NIKE - JUST DO IT . . . doen dit die eerste keer reg, en as jy nie weet nie vra net.  

Jy is nou groot, jou geleerdheid en toekoms in jou hande, ons kan nie meer jou hand vashou nie, jy is grootmens, ons kan nie meer pa staan vir jou voute nie, jou oppas nie, jy is nou volwasse. 

Ons kan net help, met raad en bystand en gebed, maar wat jy op jou eie aanvang is buite ons beheer. 

Ek het julle altyd gevra, as julle stout was, voor jy die boom met die byl begin kap het, het jy gedink? Het jy geweet dis verkeerd? Het iets binne jou dit vir jou gese? En ek het julle geleer om na daai stemmetjie te luister. Nou gebruik daai ingeboude onderbewussyn of wat ook al asb in als wat jy aanjaag, en as dit nie met jou saamstem nie, moenie dit doen nie. Streke kom altyd uit, veral skelm streke. En dan is jy Jannie Jammergat, dis die mense se skuld, dis die lewe se skuld. NEE dis jou eie toedoen, moet dan nie huil as jy aan die harde kant land nie. 2 de en 3 de en 4 de kanse kom weinig en jy bogger hulle almal op! Tel hierde hoeveelste kans gou op en maak reg, dis niemand anders se skuld nie. 

Ek het eendag met so 'n ma gepraat en sy het gese, haar kinders moet maar self suffer deur hulle voute en leer en self opstaan, en ek het haar veroordeel, vandag dink ek sy was reg. Dalk 'help' ons te maklik op! 

Wonder maar net, maar ek voel beslis beter! 

Daars voggies ini piering, nie so soet nie, maar ek kan drink. 

Groetnis van die ander kant af.