Green paint ;-)

28 April 2015

Nog 'n lieflike dag in Afrika, dis stil, al wat ek hoor is die gesuis van die lugversorgers, iewers kraai 'n hoenderhaan, 'n bok blêr in die vêrte. Die windjie waai 'n welkome koel luggie oor my waar ek hier buite sit en skryf. Dis groen, so groen dat as ek dit moet skilder, gaan jy dink ek het net te veel groen verf, dis mooi. 'n Gamba Lizzard kom knik sy koppie vir my, sê hy môre of sê hy skoert van my stoep af? Skoenlappers en voëltjies vladder van een rooi hibuskus blom na die ander. Ek voel die gemis van 'n troeteldier, dit pla al lank maar wat kan ek nou maak, dis nou maar hoe dit is. Die geraas van die stad nog hoorbaar in my ore, karre wat op en af jaag na êrens, elke soveel minute 'n vliegtuig wat oorkom, die telefoon met telebemarkers wie steurend jou dag onderbreek, alarms wat afgaan en die eweige loadshedding wat eintlik soms welkome stilte kom afdwing. Hiernatoe en daarnatoe, doen dit doen dat, dit maak my mal . . . dit sal 'n moerse mindshift kos om weer daaraan gewoond te raak . . . 

Dis nou al byna 4 jaar dat die ons huis is, ons huisie aan die anderkant van die ewenaar. Jy begin wonder hoe lank die eer ons nog geskore gaan wees? Ek wil nie goed realiseer wat nie nodig is nie maar mens wonder maar. 

So het ek ook die ander dag daar in Suid-Afrika gesit en wonder, gewonder oor ons huis aan daaikant en wat die volgende stap gaan wees en ons maak planne en ons sit koppe bymekaar en skielik kom daar 'n gedagte by my op, soos iemand wie wir my sê, moenie laat jou kop weghol met jou nie, die antwoorde sal kom as die tyd reg is. En dis toe die antwoord. As die tyd reg is, dan sal ons weet . . .

Ek wil vandag vir die, vir wie die skoen pas sê, as jou binneste hunker na rus en vrede en die

platteland, die natuur en die Godgegewe plekke wat jou toekom, wees rustig my mens, hy kom, als
kom op sy tyd, antwoorde, verandering, als, ons moet net geduldig wees.

Ek kyk op, ek weet waar ons genade vandaan kom, dis van die Skepper wie ons met soveel liefde gemaak het, als gemaak het, Hy is in beheer. Dan spring die aaklige gedagte van xenophobia en al die kwaad en haat in ons land op in my kop, en ek dink, skoert duiwel, maar ook daar sal 'n uitweg kom, daar moet net, ons moet net positief bly . . . (Makliker gesê as gedaan) 

Groetnis aan almal wie my ongereelde stukkies steeds gertou lees, liefde van huis tot huis.

Iretha

Kraan is toe . . .

Nou ja, ek sit hier en ek noem myself baie dinge, onder andere naief, want ek vertrou mos almal.

Hier is die storie:

Ek loop ewe rustig in Pick n Pay en hier kom 'n jong meisie na my toe met 'n pak doeke en 'n blik melk. Ja, die storie, sy het 'n baba en nie geld nie en die is by haar ma en die kry ook swaar en julle weet wat kos baba melk en doeke. En ek sê vir haar, hoekom borsvoed jy nie, nee, maar die kind wil nie aan haar drink nie. Ek vra haar uit, waar bly jy? In Birchleigh, skryf ewe vir my haar naam, adres en nommer neer. En ek sê ek gaan kom kyk sy sê dis reg tannie. En ek sê vir haar ek sal die melk koop sy moet buite wag. Ek kom by die kar waar sy wag. Ek gee die melk en sy vra of sy die slip kan kry want sy moet by die hof al die geld wat sy op die kind uitgee wys. Die outjie wie haar swanger gemaak het se ouers wil die kind vat. Ek gee toe maar die slippie. Ek sê vir haar, as jy vandag vir my lieg meisie, gaan jy dit voel. Sy sê, dis reg tannie ek lieg nie. Ek dink by myself, ek gaan kyk waar ek kan help, al moet ek almal vra vir bydaes. Ek voel goed.

Toe kliek iets in my kop. Ek skryf die registrasie nommer van die kar neer en ry na die adres toe. Ja, reggeraai. Verkeerde adres, maar ek is 'n ou kalant. Ek vind uit aan wie die kar behoort en ek ry na daai huis toe.

Ja sê die bediende, dis Natan se kar die meneer se seun, en die Chantelle is sy girlfriend en hulle is op drugs, vele male in rehab gewees. Nee, die kind is nie 6 maande oud nie. En sy wys so om en by 3 - 4 jaar oud. Vertel my ewe waar Chantelle bly, nie ver van die verkeerde adres af nie. Ek ry en gaan kyk, maar die Wit Opel Corsa staan nie daar nie.

Ek bel toe die pa en vertel hom die storie, sê ek soek nie die geld nie, wil net hê hy moet weet. Arme
man, ek sit daar in die bakkie en ek huil. Huil vir hom en vir sy kleinkind.

Sorry, ek het vandag my neus in ander se sake gesteek, ek is misbruik, sy gaan die melk by die volgende winkel teruggee en die geld vat. Ek is lekker deur my ore geskroef!

Maar girl, ek het vir jou gesê as jy vandag vir my lieg gaan jy dit voel. Jy gaan dit voel. Daai oupa en ouma gaan daai pragtige kind vat en mooi grootmaak, jy gaan hopenlik jou lewe regruk, ek bid vir dit.

Maar van vandag af gaan ek nie weer help nie, ek is nou een van daai mense wie net dood eenvoudig gaan nee sê. Jammer vir die wie regtig hulp nodig het. Ek sal self besluit as iemand hulp nodig het en help. As jy vra is die antwoord nee.

Dis sad, so so sad. Maar dis nou maar hoe dit is, en hoe dit sal wees.

Hierdie uitgestrekte hand is nou gebyt, hy bly nou maar aan my sy.

Kemptonparkers, wees op julle hoede, ek is seker ek is nie die eerste wie vandag of gister of dalk more deur haar gevang gaan word nie.

Groetnis.