Ons het sulkes hier aan die Suide kant van die ewenaar . . .
Hulle glo ons bly in Seberia, hiehiehie, die tannie is ouerig en ek is eintlik lief vir ou mense maar sy is nie oud genoeg nie, ek steek eers my kop by die deur uit om te loer voor ek uitgaan. Sy skree sommer daar van anderkant af as sy my sien even as ek op die foon praat, dan slaat my hare sommer in 'n kroes uit van pure irritasie. Nou ek like ook nie irretasies nie, maar daai enetjie dryf my teen die mure uit, sy loop altyd met so 'n blou voel op haar skouer. Dis nou die voel wie my kat kastag jare terug wou vang. Dan bel sy my en teem in my oor, "Iretha, jou kat wil my voel vang" en dan vra ek "is die kat nou daar?" Dan se sy ja sy weet dis my kat want hy het 'n klokkie om sy nek. Dan se ek "tannie, my kat le hier in die sonstreep en dra nie 'n klokkie nie". Dis jou eie kat want die is die enigste ene met 'n klokkie om die nek in die straat! Dan gaan sy aan . . . As jou kat my voel vang is daar groot moeilikheid, o my genade.
Vandag, jare later, en ons het nie meer katte nie, die is lankal dood van ouderdom, loop hulle in die straat en roep hulle kat, nogsteeds met die klokkie en al, met 'n soort van fluit soos mens honde roep, en maak, 'miauuuuwwww' sodat die nou moet huistoe kom. En dan kom staan hulle voor ons hek en miaaauuwwww asof die kat nou gaan oorleef met my 2 jack russels in die erf. Oe ehe.
Die Seberia ding kom van toe ons besig was om ons granny flat reg te kry, en die bouery nog aan die gang was. Ons was by die oorkantste bure wie ook getrek het, en sy hoor ek vertel vir die oorkantste buurvrou dat ons in Nigeria gaan woon, en sy staan so en luister na ons gesprek, en sy draai om na die oom en sy se vir hom, " het jy gehoor hulle gaan Seberia toe?" Ons was dik van die lag en ek het haar reggehelp maar dit het nie gehelp nie, sy hou voet by stuk ons woon in Seberia, so nou woon ons maar in Seberia . . .
En as sy jou vastrek buite, of in 'n winkel, eish, dan wil sy weet, het jy van die een gehoor, dit en dat het mos met hulle gebeur . . . En sy vra baie persoonlike vrae en oormore hoor jy jou eie storie met 'n stertjie weer by iemand anders wie hulle ook ken.
Nou los ek dit maar so, ons bly nog lekker in Seberia en nee dis nie koud daar nie, dis altyd somer ;-)
Ja, ons het daar by 'n kerk aangesluit . . . nee dis nie ver nie, net 6 ure se vlieg . . .
Ek weet nou nie of ek lelik is nie maar ek giggel elke keer lekker in my mou . . . ja, ons het 'n lekker huis daar . . . nee tannie ons gaan nie daar aftree nie . . . nee dis nie gevaarlik nie . . . ja ons het 'n kar daar . . . ons weet nog nie wanneer ons gaan terug kom nie . . .
Ek willie hoor van ander mense se dinge nie, want ek weet dis dalk nie die regte weergawe nie, antwoord maar net die vrae, dis al en dan, jammer ek het kos op die stoof, of daar lui my foon, praat weer later en ek verkas.
More is dit weer dieselfde Seberia vrae . . . ne ehe . . .
Sondae speel hulle orrel en vandaar die naam onder almal, die Adams Family.
Nou oor die slag as jy wel 'n geselsie aanknoop en wat ever jy kwyt geraak het, se waarhede naarhede word en so verdraaid weer by jou uitkom, duck en dive ek maar die Adams Family, ek wil tog nie he die verdraaide stories moet erger word nie. En ek sal haar ook nie konfronteer nie, dalk onthou sy nie, of dalk help sy my reg met die fynere dertail.
Ek het nog so iemand geken, nie die skerpste podloot in die pakkie nie, maar ouens, detail van sappige stories vergeet hulle nie! Jy kan jare later vir hulle vra, onthou jy toe dit en dat gebeur het en jy sal als wat jyself al vergeet het in detail terug kry.
Hoe anders hanteer jy so iets? Of is ek die uitsondering? Dalk is ek baie lelik om eers te loer voor ek my kop by die deur uitsteek.
My huurders se elke keer as sy hulle sien se sy "hallo Iretha" en hulle ignoreer dit want hulle is mossie ek nie . . . so soms is dit nie eens ek wie nie hoor as sy praat nie, dalk kan ek se, jammer dis nie ek nie, lol. Jy kry dit mos in 'Seberia', as jy iemand bel en se jy wil met bv. Piet praat, dan se hy 'no this is not Piet, I donno Piet, en dan vra jy 'n local om te bel en dan is dit ewe skielik Piet. So ek sal maar ek wees as ek dink dis gepas.
En dan steek die stoute ekke haar kop uit en ek giggel by myself en ek dink, dalk moet ek gaan oplees oor Seberia, sodat ek beter kan gesels oor my huidige tuiste ;-)
Dalk dink julle wie hier lees, hierdie ewenaar heksie het haar kop nou heel verloor, ewenaar heksie is 'n ander dag se storie, hiehiehie . . .
En die prentjie van 'n hoed en 'n besem en 'n houtlepel kom hier voor my geestesoog op en dit ieeeeeeee in my ore . . .
En ek tel die ou kommetjie op en ek loer in, smaak my daars 'n ou lekseltjie daar onner in.
Al vat dit besems en orrels en blou voels en katte en ou tannies, en verlang verlang verlang ek sal weer daar kom.
Ewenaar oor en weer groete.
(En ek lees oor wat ek hier geskryf het en dit lyk my dan nou ek is die weird buurvrou . . . )
No comments:
Post a Comment