Ons is stukkend, gisteraand kry ons laat 'n bbm van my kind af dat haar water gebreek het en hulle was binne 20 min by die hospitaal en Andre kommunikeer op w-app, hulle doen gou toetse en toe sy is in die teater en ek se ons bid dat als goed gaan, sy is 34 weke swanger. En hy se ja bid asb en hierdie ouma toe al lankal aant bewe en bid.
Ons het kuier mense gehad en ek gaan kamer toe en ek bid nog. En so wag ons, ek tel die minute af. Presies 45 minute later, ping die foon, nou le ons al in die bed en wag vir 'n ou fototjie van baba Leandri, en ek kyk en Andre se: "Leandri is nou net gebore maar het dit nie gemaak nie"
Ek vlieg regop, my lyf en my kop willie werk nie, ek begin ruk, droogoog gee ek die foon vir Danie, oupa begin snik en ek sit net so vooroor gebuk, kry nie 'n traan of geluid uit nie. My kop en lyf is 2.
So sit ek ek draai nie eens na oupa toe nie, ek kan nie, ek is verstar.
Ons staan so saam op en trek maar weer aan, dis nou al na een uur en na 2 uur aan die ander kant.
Ons loop kombuis toe en maak tee, ons drink die tee. Die vrae kom nog nie, dis net asof jy die rewind knoppie soek om dinge te fix.
Ons praat met Andre se pa op die foon, Danie nie ek nie, ek kan nie praat nie. Ek kan nie als onthou nie, Andre het gevra, weet ma van iemand by Avbob wie ons kan bel om haar te kom haal, ek se ja, ek stuur v hom nommers, die alles so meganies, rukkende hande, binneste en kop wat stilstaan.
Ons gaan weer bed toe, ek le daar en daai 7 by 7 voet bed ruk saam met my. En die eerste ding wat my kop dink is ek gaan dood as ek nie huil nie, mens moet mos huil. En ek vat weer die foon en ek vra of ek kan bel na die anderkant, hy se ja bel maar, want ek moet met my kind praat, ek weet dit.
Ek bel en my kind antwoord en ek staar nogsteeds soos 'n standbeeld voor my uit, en sy se, ma moet huil, ek se ek kan nie, en sy se sy is ok en sy klink kalm. Sy se sussietjie is so mooi, en ek se maar ons het gevra vir 'n volmakkte gesonde baba en sy se maar sy is volmaak mamma, sy lewe net nie sy is by Jesus en toe kom die trane, en ek kan huil en ek groet en ek pie behoorlik, ek stuur vir oupa Japie 'n sms en ek probeer slaap, wanneer die slaap gekom het weet ek nie, maar dit was nie veel nie.
Oggend was toe alreeds oggend en toe ons opstaan was al die boodskappe op die fone en almal dra ons seer en deel ons pyn en ouma huil verder.
Maar mens moet aangaan en ons staan op en gaan sit buite met koffie, God het vir ons nog 'n lieflike dag geskenk, net so mooi soos gister maar met meer seer in die binneste as lank gelede.
Hy het vir ons daai vreugde van die verwagting van nog 'n kleindogter gegee, Hy het dit geneem!!!!
Reelings begin en ons bel en reel en kry kaartjies en ek soek my paspoort (die was in vir hernuwing van die doane stamp), almal maar almal help en is wonderlik, mense uit Canada reel vir iemand op die lughawe om te help, ons kom toe reg, genadiglik, so na 'n baie baie lang dag, 3 ure se ry tot in Lagos en ure se stoei om als uitgesort te kry met my paspoort wat ons hier in Lagos kom optel het sit ek nou in die lounge en skryf.
Ja ons is oppad na ons kinders toe, wat more gaan bring weet ons nie, hoekom al die goed gebeur mag ons nie vra nie, Jesus het vir Leandri geroep en haar vir hom geneem. Sy is gelukkig by hom dit weet ek maar hoe maak ek my kinders se pyn ligter? Ek kan die pyn en hartseer dra, ek dink, maar ek voel dis die laaste mense wie dit verdien het.
Mag ons almal berusting van U hand wie geneem het ook ontvang.
Dalk een dag as ons almal weer bymekaar is sal ons dit verstaan.
Vannaand kyk ek nie vir voute nie, ek tik so deur die trane, so verskoon maar die ouma se vingers wat so sukkel om te sien, dis nou maar hoe dit is.
My mensies bid maar vir ons vir die pyn in ons binnestes, ons het dit nodig.
Ek het dit kort gemaak vir die tydjie wat ek nou het voor ons aan boord gaan. Ek weet nie wanneer ek weer gaan kans kry om te blog nie, maar dit sal van julle kant van die ewenaar af kom.
My ou pieringkie is maar legerig vannaand maar ek sluk met 'n dik keel aan daai bietjie wat in hom is.
Hy sal weer volloop, on Here is magtig.
Dankie vir almal se hulp en ondersteuning en wat nog gaan kom. Julle is almal baie diep in ons harte in dankbaarheid toegedraai.
Iretha
No comments:
Post a Comment