Daar kom toe so 'n skaam ding oor ons pad . . .
Kyk as jy ons lewenspad met die nationale paaie moet vergelyk gaan die mooi lyk.
My man was in April vir sy jaarlikse toetse, als deur middel van bloedjies trek, en op 'n slag so op die lughawe kry hy die oproep van die dokter se spreek kamer af, meneer moet die uroloog gaan sien, die een skaam telling is bietjie hoog. Ons sit op die lughawe en moes toe maar fort sonner om die dokter te sien. Intussen voer ek die man disprins, kruie aftreksels en sommer 'n kursus antibiotika ook.
Toe dit nou tyd word dat die geleentheid reg is kom ons toe by die uroloog uit. Plaas van tussen 0 en 4 is sy telling 4.42 en die dokter doen 'n sonar en se daars tekens dat daar ontsteking was en hy wil 'n biopsie vat. Die man moet hospitaal toe. Ek dog so by myself, dit was 3 maande gelede, wat van nog 'n bloedtoets, ek het hom mos gedokter. Maar ek hou my bek. Soos skapies slagpale toe en duisende rande later, ons betaal self en eis terug (hopenlik), kom ons toe maar by die hospitaal uit. Ek wil se ek is banger as hy maar die ongespreekte woorde bly ongesproke.
Die man gaan teater toe en ek wag in die koffie shop. My groot mater kom wag saam met my. Deur my kop gaan baie goed, mens bid maar jy weet dis nie in jou hanne nie. Daar is mos die famielie geskiedenis van die skaam "K" woord. Maar ons gesels oor ditjies en datjies. Ons kom by die kamer aan, hulle het hom nounet ingestoot. Hy lyk nie goed nie. MANNE MOENIE AFGESKRIK WORD NIE, LEES KLAAR.
Ek spandeer die hele dag by hom, hy moet oorslaap. Hy het seer, kateter en bloed maak my bolip sweet ek voel naar en duiselig. Ek pyn ook oral oor my lyf. Ek het brongitus en ek voel goor.
More oggend gaan ons Mabalingwe toe en dis my GROOT uitsien van elke jaar, ek moet gaan pak, maar die opwinding verdwyn in my siek man hier voor my. Ek gaan pak toe maar die aand, weetie of ons sal kan ry nie maar ek pak maar.
Die volgende oggend word ek wakker en hy bel my en se hy word ontslaan en voel beter. Ek gaan haal hom. Ons laai die bakkie en ry. Die uitslae kom volgende Donderdag en ons moet maar wag.
Ons bly gewoonlik in die bos tot Vrydae maar die keer moet ons vroer draai. Hy verjaar daar in die bos en ons is saam, die kinders was daar, maar ons praat nie oor die ding nie want dis mos 'n skaam topic.
Lang stil pad terug, ek het een keer deur die week vir hom gese ek wou nie eintlik he hy moes gaan vir die biopsie nie, hulle kom mos nog 'n toets gedoen het. Hy se ek moes se, maar ek het nie en dit voel of ek hom onnodig laat pynig het.
Ons pak af en hy stort gou en ons gaan wag by die dokter, tik tik tik maak die horlosie. Dr roep ons in, ek het goeie nuus vir julle, daar is geen kanker teenwoordig nie. Hy se dankie vir die dokter asof hy die hero is, ek weet en ek lees die verligting op sy gesig, ek is ook verlig, dankbaar. Hy skryf pilletjies voor, en na 3 maande moet ons weer bloedtoetse neem. Om en om tol die tol, daar is net een Man wie weet hoe ons voetsole van klippie pad loop lyk en Hy weet dat hierie sole dun is. Bietjie sawwe poepstoffie pad sal lekker wees dankie.
Ons bel en BBM en SMS almal wie saam ons gewag het met die goeie nuus en ons se oor en oor dankie. Een spesiale mensie gaan ant tjanke, ek tjank saam, julle hettie nog seer en stress nodig nie se sy, ek wil nie he julle moet nog worries ook he nie, ek wil net he als moet goed gaan vir julle.
Dankie kindta, jy is die mees spesiaalste mens in my lewe neffens so 'n klein anneretejie en die boepie groote.
NOU VIR DIE MANNE - MOENIE BANG WEES VIR DAAI SKAAM DING NIE, TOETS JOUSELF ELKE JAAR, EK BELOWE JOU DAAR WAS NIE EEN KEER 'n HANDSKOEN BETROKKE NIE. DIE VOORSORG IS BETER AS DIE NASORG. AS JY DINK SOOS EK GEDINK HET, DIS ONNODIG, EK WAS VERKEERD, DIS BETER SO, NOU WEET ONS DIS SKOON EN DIE GEWONDER EN NAGMERRIE GEDAGTES IS IETS VAN DIE VERLEDE.
As ons nie na onself kyk nie, wie sal?
No comments:
Post a Comment